Πρώτος τρόπος.
Μία σειρά τούβλα γύρω γύρω στημένα κανονικά.
Μία σειρά εσωτερικά στημένα στο πλάι και να τελειώνουν πιο χαμηλά από τα εξωτερικά.
Έτσι δημιουργείς την πατούρα για να στήσεις τις τάβλες σου και δημιουργείς αποθηκευτικό χώρο από κάτω.
Παίρνεις ότι στρώμα θέλεις και το βάζεις.
Δεύτερος τρόπος.
Ότι σχέδιο σου αρέσει και στήνεις ένα χοντρό ξύλο αντί για τάβλες.
Εδώ χρειάζεσαι νεύρα για να μη βρεθείς μέσα στο κρεβάτι (εκτός αν είναι μονό), το οποίο σημαίνει ότι χάνεις αποθηκευτικό χώρο.
Βέβαια σε αυτή τη περίπτωση μπορείς να βάλεις και υδραυλικά αμορτισέρ και να σηκώνεις το φύλο ευκολότερα.
Πας για μαλακό στρώμα λόγω ακαμψίας της βάσης.
Και στις δύο περιπτώσεις διακοσμείς με μάρμαρα, πλάκες, και γενικά ότι σου έρθει στο μυαλό.
Επίσης και στις δύο περιπτώσεις ξεχνάς τον αποθηκευτικό χώρο για τον πρώτο χειμώνα και πρέπει να τον αερίζεις συχνά γιατί θα βγάλει ΠΟΛΥ υγρασία.
Το τελευταίο έπρεπε να το πάθω για να το μάθω...
Τα χτιστά αξίζουν γιατί είναι φτηνότερα (εκτός αν το παρακάνεις με τα μάρμαρα), αντέχουν περισσότερο και με ένα απλό βάψιμο κάνεις ανακαίνιση στο κρεβάτι.
Σε σχέδια, ότι βάζει το μυαλό σου.