Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Eίναι σαν να ρωτάς αν έγινε πρώτα η κότα ή το αυγό.
Το 1970 ήμουν 16. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω την αίσθηση σε κάποιον που Δεν ήταν Εκεί. Πήγαινες Γυμνάσιο (1967) και, Ξαφνικά, βρισκόσουν μέσα σ ένα παλιρροϊκό κύμα.
"Something's really happening here and you don't know what it is
Do you Mr Jones?"
Αρχιζες να παρατηρείς τους μεγάλους, ξαφνικά τα κορίτσια ήταν παντού, κι ανάμεσα στα πόδια σου, ένιωθες να κουβαλάς ένα μπουρλότο. Παράταγες τον Μικρό Σερίφη κι έπιανες τους Μοντέρνους Ρυθμούς. Οι πιο μεγάλοι αναλάμβαναν τη μύησή σου στην 'κρυπτεία'. (Οι δικοί μου ...'μέντορες' ήταν στην κλίκα των Animals και των Rolling Stones. Τους Μπητλς τους θεωρούσαν ...girls-friendly.
Μπήκαν πρώτοι στις Ανώτερες Σχολές, 'στρατεύθηκαν' πολιτικά κι άρχισαν να ακούν Μαρκόπουλο και μελοποιημένους έλληνες ποιητές. Ενιωσα όχι απλά προδομένος αλλά, περίπου, ατιμασμένος κι εγκατελειμένος...). Πού είχα μείνει; α...
Ησουν παιδί ακόμα, 13-14 και σ έδιωχναν απ το σχολείο να πάς να κουρευτείς για να μη μοιάζεις 'στους αλήτες'. Πρώτη μούρη στα πογκρόμ ο καθηγητής των θρησκευτικών. Επιτροπές από το Υπουργείο έρχονταν κάθε τόσο και έβγαζαν δεκάρικους λόγους για όλα τα κακά που έρχονταν από την Εσπερία και χτυπούσαν, όπου νάναι, την πόρτα μας.
Ο Christos παραπάνω αμφισβητεί την ανατροπή περιορίζοντάς την στο γούστο 'των Αγγλόφωνων'.
Μα ζούμε έναν πολιτικό ιμπεριαλισμό: όλος ο Δυτικός κόσμος επηρρεάζεται απ τους Αγγλόφωνους και αν στον πόλεμο είχε νικήσει η Γερμανία θα επηρρεαζόταν από αυτήν. Οταν δεν παράγεις Πολιτισμό, αναγκαστικά θα εισάγεις.
Σ αυτό το παλιρροϊκό κύμα λοιπόν, στην κορυφή του, ήταν οι Μπήτλς.
Ο Γυμνασιάρχης μου τους είχε ακούσει στραβά και τους έλεγε Μπλίτς (sic): ήταν οι 4 καβαλλάρηδες της Αποκάλυψης και μας προέτρεπε να τους αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Με τον τρόπο του, τους έκανε όσο πιο ...sexy γίνεται. Hθελες πια σαν τρελλός να κοινωνήσεις κι εσύ απ αυτό το πράγμα που 'τρόμαζε' τόσο πολύ τους γονείς, τους κάθε λογής κομισάριους, τους δάσκαλους και τους παπάδες.
Το 1970 ήμουν 16. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω την αίσθηση σε κάποιον που Δεν ήταν Εκεί. Πήγαινες Γυμνάσιο (1967) και, Ξαφνικά, βρισκόσουν μέσα σ ένα παλιρροϊκό κύμα.
"Something's really happening here and you don't know what it is
Do you Mr Jones?"
Αρχιζες να παρατηρείς τους μεγάλους, ξαφνικά τα κορίτσια ήταν παντού, κι ανάμεσα στα πόδια σου, ένιωθες να κουβαλάς ένα μπουρλότο. Παράταγες τον Μικρό Σερίφη κι έπιανες τους Μοντέρνους Ρυθμούς. Οι πιο μεγάλοι αναλάμβαναν τη μύησή σου στην 'κρυπτεία'. (Οι δικοί μου ...'μέντορες' ήταν στην κλίκα των Animals και των Rolling Stones. Τους Μπητλς τους θεωρούσαν ...girls-friendly.
Μπήκαν πρώτοι στις Ανώτερες Σχολές, 'στρατεύθηκαν' πολιτικά κι άρχισαν να ακούν Μαρκόπουλο και μελοποιημένους έλληνες ποιητές. Ενιωσα όχι απλά προδομένος αλλά, περίπου, ατιμασμένος κι εγκατελειμένος...). Πού είχα μείνει; α...
Ησουν παιδί ακόμα, 13-14 και σ έδιωχναν απ το σχολείο να πάς να κουρευτείς για να μη μοιάζεις 'στους αλήτες'. Πρώτη μούρη στα πογκρόμ ο καθηγητής των θρησκευτικών. Επιτροπές από το Υπουργείο έρχονταν κάθε τόσο και έβγαζαν δεκάρικους λόγους για όλα τα κακά που έρχονταν από την Εσπερία και χτυπούσαν, όπου νάναι, την πόρτα μας.
Ο Christos παραπάνω αμφισβητεί την ανατροπή περιορίζοντάς την στο γούστο 'των Αγγλόφωνων'.
Μα ζούμε έναν πολιτικό ιμπεριαλισμό: όλος ο Δυτικός κόσμος επηρρεάζεται απ τους Αγγλόφωνους και αν στον πόλεμο είχε νικήσει η Γερμανία θα επηρρεαζόταν από αυτήν. Οταν δεν παράγεις Πολιτισμό, αναγκαστικά θα εισάγεις.
Σ αυτό το παλιρροϊκό κύμα λοιπόν, στην κορυφή του, ήταν οι Μπήτλς.
Ο Γυμνασιάρχης μου τους είχε ακούσει στραβά και τους έλεγε Μπλίτς (sic): ήταν οι 4 καβαλλάρηδες της Αποκάλυψης και μας προέτρεπε να τους αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Με τον τρόπο του, τους έκανε όσο πιο ...sexy γίνεται. Hθελες πια σαν τρελλός να κοινωνήσεις κι εσύ απ αυτό το πράγμα που 'τρόμαζε' τόσο πολύ τους γονείς, τους κάθε λογής κομισάριους, τους δάσκαλους και τους παπάδες.
Last edited: