Όπως είπαμε, το ακόνισμα είναι καθαρά θέμα εμπειρίας.
Συνήθως απογοητεύεσαι στην αρχή, για αυτό επιμένω ότι πρέπει να ξεκινάμε με μαχαίρια που δεν μας νοιάζει αν θα χαλάσουν.
Μετά, το χέρι πάει μόνο του και αν ασχοληθούμε εντατικά, σε 1-2 μήνες δεν καταλαβαίνουμε καν τι κάναμε λάθος.
Το μισό ακόνισμα είναι μυική μνήμη.
Το άλλο μισό, εμπειρία που την κερδίζουμε μόνοι μας.
Έτσι, ο καθένας σχεδόν τραβάει τον δικό του δρόμο, όπως εγώ με τον Θανάση π.χ.
Ο Θανάσης έχει καταλήξει στο ακόνισμα με τη ράχη. Δηλαδή η κόψη να περνάει από την πέτρα χωρίς να προσπαθεί να την "κόψει".
Ασφαλής επιλογή, απλά πιο αργή από τις άλλες, βοηθάει όμως στο να συνηθίζει το χέρι σε περίπτωση που κάποια στιγμή ακονίσουμε με ταινίες π.χ.
Εγώ το πάω επιθετικά.
Πολύ πιο γρήγορη μέθοδος, με πολλές πιθανότητες όμως να καταστρέψεις το μαχαίρι αν δεν ακονίζεις για κάποια χρόνια.
Οι κινήσεις μου στα μαχαίρια είναι με την κόψη στην πέτρα, σαν να προσπαθείς να κόψεις με γιαταγάνι κάτι που προεξέχει από την πέτρα.
Κινήσεις slashing κυρίως, και στο τέλος, στις
πολύ ψιλές πέτρες, κάθετες
χωρίς καθόλου πίεση, μόνο με το βάρος του μαχαιριού.
Don't try this at home (yet).
Πάμε τώρα σε άλλα καλούδια.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δώσουμε περιττά λεφτά για μπούρδες.
Κάτι βάσεις για πέτρες, κάτι επιφάνειες με λάστιχο για να μην γλιστράει η πέτρα, κάτι κουβάδες "ειδικούς" με νερό κλπ είναι πεταμένα λεφτά.
Ή να το πω αλλιώς, φανταχτερά στολίδια.
Ok, αν το κάνεις χόμπι, γιατί όχι; Αλλά πόσα πια;
Τι χρειαζόμαστε λοιπόν για να ακονίσουμε.
1) Μία πέτρα ισιώματος
Όσο και αν ακούγεται κάπως, ναι, πρέπει να δώσεις 10-20 για μία πέτρα που να ισιώνεις που και που τις πέτρες που ακονίζεις.
Το να ακονίσεις σωστά μαχαίρι σε πέτρα που δεν είναι ίσια είναι τόσο σίγουρο όσο το να τραβήξεις ίσια γραμμή με στραβό χάρακα.
Κατά πάσα πιθανότητα θα του σπάσεις ένα κομμάτι (chip) στην κόψη και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κόβει τόπους τόπους.
"Κάνε το με τη μύτη που κόβει Μήτσο!"
Εναλλακτικά, στρώνουμε ένα χοντρό γυαλόχαρτο σε μία ίσια επιφάνεια και σέρνουμε την πέτρα μας πάνω του να την ισιώσουμε.
2) Πέτρες ακονίσματος
Μία βασική 500/1000 και κάποια στα 3.000 grit θα κάνουν τη δουλειά μας.
Για μαχαίρια κουζίνας φυσικά.
Για μαχαίρια sushi, ξυράφια κλπ ανεβαίνουμε πολύ παραπάνω αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα.
Θα έλεγα λογικό ένα κόστος κάπου στα 50 - 100 για όλο το σετ.
Εναλλακτικά, lapping films της 3M.
Βγαίνουν κάπου στα 4 η (σχεδόν) A4, από αυτά βγάζουμε κάπου στα 3-4 ακονίσματα (στην αρχή ίσως κανένα, αλλά υγεία να έχουμε) και κυκλοφορούν σε κοκκώσεις μέχρι και 50.000 grit.
Τα κολλάμε πάνω σε τζάμι ή κάποια άλλη επιφάνεια που είναι ίσια, όχι σε ξύλο που θα φουσκώσει στην πρώτη δοκιμή (been there done that).
3) Strop για να γυαλίσουμε το μαχαίρι
Όταν ακονίζουμε πρακτικά δημιουργούμε burr. Δηλαδή, αν δούμε με μία λούπα το μαχαίρι μας θα δούμε την κόψη του να "γέρνει".
Όσο πιο ψηλά τα grit, τόσο πιο μικρό. Στα 500-1000 το βλέπουμε με το μάτι.
Στα 3000 δεν φαίνεται, εκτός αν έχουμε κάνει ματσακωνιά, αλλά το νιώθουμε στο χέρι μας.
Και εδώ έρχεται το Stropping για να το εξαφανίσει.
Είναι σαν να περνάμε το μαχαίρι μας από μία πέτρα των 50.000 - 80.000 grit, οπότε και να υπάρχει burr δεν θα ενοχλεί ούτε το μικροσκόπιο.
Το stropping γίνεται με διάφορους τρόπους.
a) σε ξύλο μπάλσας με οξείδιο του χρωμίου.
Είναι μία ψιλόκοκκη πάστα που την απλώνουμε στο ξύλο και κολλάει πάνω του.
Η πιο ευκολοδούλευτη μορφή της είναι σε στυλ κραγιόν, γιατί η σκόνη αυτή είναι τόσο ψιλή που αν την πάρετε σε βαζάκι θα πάει παντού και δεν είναι ότι καλύτερο να αναπνέουμε.
Κόστος κάπου στα 5-10 (ανάλογα τη μάρκα) σε ποσότητα που μάλλον θα χαρούν και τα παιδιά μας.
b) Σε λινό, τζην, καραβόπανο.
Και εδώ μπορεί να μπει οξείδιο.
Καλό είναι να μην το φοράμε όταν στροπάρουμε, να είναι κάποιο παλιό κομμάτι τεντωμένο σε ένα κομμάτι ξύλο.
Εναλλακτικά κυκλοφορεί και στη μορφή "κρεμάω στον τοίχο, τεντώνω και στροπάρω" αλλά εκεί θέλει πάλι μυική μνήμη για το πόσο θα το τραβήξεις για να είναι πάντα τεντωμένο και να μη γίνει το τζιν της μόδας με χαρακιές και ανοίγματα.
Οι ψυχάκηδες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας (σαν και του λόγου μου), ξεκινάνε από μπάλσα με οξείδιο, πάνε στο λινό (που καθαρίζει και το οξείδιο από τη λεπίδα) και συνεχίζουν σε δέρμα.
c) Δέρμα
Εδώ δεν βάζουμε οξείδιο, αλλά το χαϊδεύουμε πριν κάνουμε strop, του λέμε λογάκια, το κανακεύουμε...
Ε... ο καλύτερος τρόπος για να συντηρείς το δέρμα είναι να το τρίβεις με το χέρι σου με δύναμη που και που.
Αυτό ζεσταίνει το δέρμα και μεταφέρει τα έλαια του δέρματος σε αυτό, με αποτέλεσμα να το κρατάει μαλακό και ενυδατωμένο.
Και αυτό κυκλοφορεί τεντωμένο σε κάποιο ξύλο ή σε κάποιον μηχανισμό αλλά και απλά λωρίδα που κρεμάμε σε κάποιο χερούλι τεντώνουμε και δίνουμε πόνο.
Πάλι καλό τέντωμα, αργές κινήσεις, να νιώθουμε ότι το μαχαίρι "κολλάει" στο δέρμα.
4) Παραφερνάλια
Ένα ταψάκι για να βάλουμε μέσα την πέτρα μας όσο θα ακονίζουμε.
Αυτό θα κρατάει το νερό να μην τα κάνουμε όλα π...
Μία βρεγμένη πετσέτα κάτω από το ταψάκι για να μην το κυνηγάμε στον πάγκο.
Ένα καταβρεχτήρι για να ρίχνουμε νερό στην πέτρα. Εναλλακτικά, ένα ποτήρι με νερό σε θερμοκρασία δωματίου.
Εναλλακτικά, κουβάδες με θέσεις για τις βάσεις των πετρών, βάσεις για τις πέτρες, λαστιχένιες επιφάνειες για τον κουβά, να μη γλιστράει, ασημένια καταβρεχτήρια, χρυσό νταχτιλίντι για το δάχτυλο που ακονίζει...
Δώστε τα λεφτά σας σε καλύτερες πέτρες καλύτερα!
Υπομονή και μπόλικη επιμονή!
Το αποτέλεσμα όχι απλά θα ανταμείψει, αλλά θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο γιατί δεν το κάνατε τόσο καιρό.
Το χειρότερο ακόνισμα που θα κάνετε, αν δεν καταστρέψετε φυσικά την λάμα, θα είναι το καλύτερο που θα έχετε δει ως τώρα, ακόμη και από "επαγγελματίες" που καταστρέφουν τη λάμα.
Αν κάποιος ασχοληθεί, σε 20 - 30 ώρες προσπαθειών θα έχει μάθει να ακονίζει τέλεια σε τεχνητή πέτρα και θα αρχίσει να ψάχνεται για φυσικές με το αποτέλεσμα που θα δει.
