Ναι, σε όσους δεν άρεσε φόραγαν 3D γυαλιά ευγενική χορηγία του Πούτιν και του Μπιν Λάντεν........προσωπικά, μόλις τελείωσα τη θέασή της σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να έχω χάσει κατ' αυτό τον τρόπο 2,5 ώρες από τη ζωή μου....
Τελος παντων εμενα μου αρεσε η ταινια.
Απλα μπορουσε με τετοιο σεναριο να μιλαμε για την ταινια της χρονιας/δεκαετιας πεστε το οπως θελετε.
Μου εδωσε την εντυπωση οτι ειπανε , αφου βρηκαμε παπά (σεναριο) ας θαψουμε 5-6....
Ειχαν την ιδεα αλλα δεν ειχαν το υπολοιπο , οποτε αρχισαν το ονειρο μεσα στο αλλο ονειρο που κουρασε μπερδεψε.
Βεβαια με αυτον τον τροπο κερδισαν το "αφηρημενο" , το "εσυ καταλαβες" τι εγινε και να σε βαλει στην μπριζα να το ξαναδεις.
Αυτο , αλλες φορες πιανει αλλες παλι οχι , για αυτο και τα αναμικτα συναισθηματα απο πολυ κοσμο.
Αν κατάλαβα καλά από τα λεγόμενα σου ,αυτή η εκπληκτική ταινία φτιάχτηκε μόνο για όσους έχουνε ζήσει συνειδητό όνειρο - δηλαδή όσους έχουνε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα τουλάχιστον μια φορά.
Και γιατί δεν το ανακοίνωνε να γλιτώσουμε εμείς οι ονειροασυνείδητοι χρόνο ,κόπο ,ώρες λάμπας και traffic??
Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι...βλέποντας την ταινία αναρωτιόμουν συχνά πυκνά εάν έβλεπα όνειρο.....γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που αντίκριζα..
Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Το τι ή το πως είναι να έχεις συνείδηση όταν ονειρεύεσαι,να ξέρεις οτι ονειρεύεσαι και να αλλάζεις το όνειρο κατά βούληση δεν μπορώ να στο περιγράψω και δε νομίζω να το καταλάβεις ,όχι γιατί δεν μπορείς αλλά γιατί είναι πέρα από αυτό που δέχεσαι ως πιθανότητα. Από κει και πέρα σίγουρα η ταινία δεν φτιάχτηκε μόνο για αυτούς, αλλά αυτοί μπορούν να δεχτούν πιο εύκολα τις παραδοχές που κάνει ο σεναριογράφος. Οι υπόλοιποι χρειάζεται να έχουν πιο ανοιχτό μυαλό και λίγο περισσότερη φαντασία….. Η τελευταία βέβαια τείνει να χάνεται όσο περνάνε τα χρόνια. Τελικά μπορεί να μη συμφωνείς με τίποτα από τα παραπάνω αλλά σίγουρα θα συμφωνήσεις ότι η τέχνη είναι υποκειμενική και είναι όμορφο και ενδιαφέρον όταν υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις πάνω στην ίδια δημιουργία.. @kpaiss Συμφωνώ ότι μπέρδεψε πολύ κόσμο και για αυτό υπάρχουν ποικίλες αντιδράσεις, όμως δεν είναι δα και «barton fink»
δε βλέπουμε όνειρα μόνο όταν παραφάμε το βράδυ και μερικοί μπορεί να βιώνουμε και κάτι παραπάνω μέσα από αυτά. Αν κάποιος δεν έχει βιώσει έστω το πέσιμο-βύθισμα πριν να ξυπνήσει τότε δε του φταίμε εμεις. Είναι σαν να έχει δυσχρωματοψία ή αχρωματοψία. σίγουρα θα καταλάβει λιγότερα απο ένα πίνακα ζωγραφικής και θα επιμένει οτι οι άλλοι έχουν χάσει επαφή με την πραγματικότητα.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω και προσπαθώ να καταλάβω, είναι "πατάτα" ή "αριστούργημα";
Προχθές αργά πάνως που ξεκίνησα να τη βλέπω, (νύσταζα τρομερά κι άντεξα μόνο ένα μισάωρο), είχα συνεχώς την αίσθηση οτι χάνω τσάμπα τον ύπνο μου.
Θα τη ξαναρχίσω σύντομα αλλά ξεκούραστος αυτή τη φορά... Να δούμε.
Μόλις την τελείωσα... Κάνω κωλοτούμπα, στροφή 180" μοιρών κι αναθεωρώ.
Η ταινία ήταν αλλού.... Ομολογώ οτι σε πολλά σημεία χάθηκα, μπέρδεψα τα επίπεδα...
και δεν μπήκα στο τιπάκι να πώ: "έλα ρε, αυτά δεν γίνονται..."
Και μιά συμβουλή σε όσους δεν την είδαν κι έχουν σκοπό να τη δούν. Αν δεν είστε ξεκούραστοι κι αν δεν έχετε σκοπό να συγκεντρωθείται 100% στην ταινία μην τη δείτε. Αν χαθείς... χάθηκες. Δεν είναι σε καμία περίπτωση απ´τις ταινίες που βλέπεις για να χαλαρώσεις.
Μόλις την τελείωσα... Κάνω κωλοτούμπα, στροφή 180" μοιρών κι αναθεωρώ.
Η ταινία ήταν αλλού.... Ομολογώ οτι σε πολλά σημεία χάθηκα, μπέρδεψα τα επίπεδα...
και δεν μπήκα στο τιπάκι να πώ: "έλα ρε, αυτά δεν γίνονται..."
Είναι απο τις ταινίες που όσο την σκέφτομαι τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Ανακαλύπτω συνεχώς νέα νοήματα και ερεθίσματα για σκέψη.
Απο τις καλύτερες και πιο καλοφτιαγμένες ταινίες που έχω δει. Ειδικά μερικές σκηνές του (όπως αυτή με την βαρύτητα που άλλαζε συνεχώς στο ξενοδοχείο) είναι πραγματικά έργα τέχνης. Ξεπερνάει την κατηγορία της απλά διασκεδαστικής ταινίας.
Αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει με το ζόρι να αρέσει σε όλους, αλλά η κριτική πρέπει να γίνεται με σωστή βάση. Δεν μπορείς να πάς να δείς το Σούπερμαν και να λές "πφ... τί μας λένε ρε, αυτός εδώ πετάει!" Πάς να δείς μια σύνθετη περιπέτεια φαντασίας απο έναν δημιουργό που φημίζεται για τα πολυεπίπεδα σενάρια του. Αν προτιμάς τις απλές εύπεπτες περιπέτειες, ή τις ρεαλιστικές ταινίες, ή τον πειραματικό ταϊλανδέζικο κινηματογράφο, φυσικό είναι να μην σου αρέσει. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται οτι η ταινία είναι μάπα.
Το δεν μου αρέσει εμένα και το είναι απαράδεκτη απέχει πολύ και είναι μια απόσταση που πολλοί στην κριτική τους την ξεχνάνε...
Είναι απο τις ταινίες που όσο την σκέφτομαι τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Ανακαλύπτω συνεχώς νέα νοήματα και ερεθίσματα για σκέψη.
Απο τις καλύτερες και πιο καλοφτιαγμένες ταινίες που έχω δει. Ειδικά μερικές σκηνές του (όπως αυτή με την βαρύτητα που άλλαζε συνεχώς στο ξενοδοχείο) είναι πραγματικά έργα τέχνης. Ξεπερνάει την κατηγορία της απλά διασκεδαστικής ταινίας.
Αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει με το ζόρι να αρέσει σε όλους, αλλά η κριτική πρέπει να γίνεται με σωστή βάση. Δεν μπορείς να πάς να δείς το Σούπερμαν και να λές "πφ... τί μας λένε ρε, αυτός εδώ πετάει!" Πάς να δείς μια σύνθετη περιπέτεια φαντασίας απο έναν δημιουργό που φημίζεται για τα πολυεπίπεδα σενάρια του. Αν προτιμάς τις απλές εύπεπτες περιπέτειες, ή τις ρεαλιστικές ταινίες, ή τον πειραματικό ταϊλανδέζικο κινηματογράφο, φυσικό είναι να μην σου αρέσει. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται οτι η ταινία είναι μάπα.
Το δεν μου αρέσει εμένα και το είναι απαράδεκτη απέχει πολύ και είναι μια απόσταση που πολλοί στην κριτική τους την ξεχνάνε...
για το στήσιμο - παραγωγή της ταινίας δεν υπήρξε αντίρρηση πιστεύω:FSGSFGS4:, αλλά σχετικά με την υπόθεση και το χάσιμο των 2 ωρών δε παίρνεται πίσω εύκολα, αναγκαστικά τώρα πρέπει να ξαναχάσω άλλες δύο ώρες να τη ξαναδώ ώστε να ενισχύσω τα επιχειρήματα !!!!!!!!:bigcry:
Αυτό δεν σημαίνει οτι πρέπει με το ζόρι να αρέσει σε όλους, αλλά η κριτική πρέπει να γίνεται με σωστή βάση. Δεν μπορείς να πάς να δείς το Σούπερμαν και να λές "πφ... τί μας λένε ρε, αυτός εδώ πετάει!" Πάς να δείς μια σύνθετη περιπέτεια φαντασίας απο έναν δημιουργό που φημίζεται για τα πολυεπίπεδα σενάρια του. Αν προτιμάς τις απλές εύπεπτες περιπέτειες, ή τις ρεαλιστικές ταινίες, ή τον πειραματικό ταϊλανδέζικο κινηματογράφο, φυσικό είναι να μην σου αρέσει. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται οτι η ταινία είναι μάπα.
Το δεν μου αρέσει εμένα και το είναι απαράδεκτη απέχει πολύ και είναι μια απόσταση που πολλοί στην κριτική τους την ξεχνάνε...
Καταρχάς, όταν γράφεται μία γνώμη, είτε θετική είτε αρνητική, είναι εξ' ορισμού υποκειμενική. Όπως υποκειμενικός είναι και ο χαρακτηρισμός από αριστούργημα έως και για τα μπάζα. Προσωπικά, έκρινα την ταινία μέσα στο πλαίσιο που κινείται, δηλαδή μία σύνθετη περιπέτεια δράσης και φαντασίας. Δεν είμαι λάτρης του πειραματικού ταϋλανδέζικου κινηματογράφου, αλλά μετά από τη θέαση της εν λόγω ταινίας, μπορεί και να γίνω. Ίσως τελικά αυτή να ήταν η βασική προσφορά του Inception. Να βλέπεις Αγγελόπουλο και την αβάσταχτη ελαφρότητα και να τις θεωρείς light ταινίες...
Οπότε, επανερχόμενος στο προηγούμενο ποστ μου, θεωρώ ότι η ταινία είναι απαράδεκτη διότι:
α) Δεν έχει σενάριο,
β) Αποτυγχάνει πλήρως προσπαθώντας να κοπιάρει βασικά στοιχεία του Μάτριξ
γ) Ροή ανύπαρκτη. Ο μόνος σκοπός είναι να μπερδέψουμε όσο μπορούμε την κατάσταση ώστε ο τηλεθεατής να ρωτάει το διπλανό του αν κατάλαβε,
δ) Μισή ώρα ανούσιων μπαμ-μπουμ και κυνηγητών χωρίς να εξυπηρετείται καμμία λογική πλην της κλασσικής, ''ταινία χωρίς μπαμ-μπουμ είναι μισή ταινία''
ε) Πήρε μια ιδέα (του ονείρου) και την έκανε λάστιχο (ας μην ανοίξουν το spoiler όσοι δεν έχουν δει την ταινία)
(επίπεδα, ο ένας μέσα στο όνειρο του άλλου, τα 5' λεπτά στον ένα είναι 2 ώρες στον άλλο και 10 χρόνια στον τρίτο, μέσα σ' όλα να παίζουν μπάλα τα παιδιά και η γυναίκα του Ντι Κάπριο, τα υποσυνείδητα του Φίσερ βρίσκονταν παντού χωρίς κανείς να τα καλέσει και όχι μόνο βρίσκονταν αλλά πυροβόλαγαν κιόλας, ο Σάϊτο που γερνάει ενώ ο Ντι Κάπριο παραμένει τζόβενο όντες στο ίδιο επίπεδο, κλωτσιές, βουρδουλιές και τραγουδάκια για να ξυπνήσουν, ένα βανάκι που για μισό έργο έπεφτε από μια γέφυρα, μια πιτσιρίκα εν είδει μπαλαντέρ για τις δύσκολες ώρες - όταν το ''σενάριο'' κολλούσε πεταγόταν και έριχνε τη φιλοσοφία της που έλυνε κάθε πρόβλημα - και ένα τέλος στο ίδιο μήκος κύματος με την υπόλοιπη ταινία που σε κάνει να αναρωτιέσαι ''γιατί Θεέ μου μου το κάνεις αυτό?'')
στ) Γενικά μια περιπέτεια που έχει γραφεί για να την καταλαβαίνει μόνο αυτός που την έγραψε. Είναι σαν εκείνα τα είδη τέχνης όπου ο καλλιτέχνης πετάει στον καμβά 40 χρώματα ακανόνιστα και μπουρδουκλωμένα αποκαλώντας το ζωγραφική...
Φυσικά και ο καθένας μας μπορεί να έχει και να διατυπώσει την προσωπική του γνώμη για την ταινία. Θεμιτότατον.....από αυτό όμως, μέχρι την προτίμηση στον πειραματικό ταϋλανδέζικο κινηματογράφο επειδή κάποιος θεωρεί την εν λόγω περιπέτεια απαράδεκτη, υπάρχει τεράστια απόσταση....
Φίλε μου, δεν έχω πρόβλημα γενικά με τα μπαμ-μπουμ εφόσον αποτελούν απαραίτητο μέρος της ταινίας, δηλαδή συνδέονται αναγκαία με τη ροή και την πλοκή της. Ούτε κάθησα να δω την ταινία προκατειλημμένος, μάλιστα δεν είχα διαβάσει ούτε ένα άρθρο γι' αυτήν, ούτε φυσικά είχα δει τρέηλερ και βιντεάκια. Όταν το made in Hollywood, όπως το λες, δουλεύει είτε σαν απεριτίφ είτε σαν επιδόρπιο είτε σαν γαρνιτούρα, δεν με χαλάει. Εδώ, όμως, είμαστε αλλού....
Μόλις την είδα, και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, ήταν το πόσο καλή και ολοκληρωμένη ταινία ήταν το... matrix... Αυτή ήταν σκέτη απογοήτευση! :damnyou: Δεν θα επαναλάβω το γιατί, τα προηγούμενα ποστ για τα άκυρα μπαμ μπουμ με τα εκρηκτικά παντού (μάλλον τα αγοράζουν σε παλέτες), την μικρή (αμπελο)φιλόσοφο και όλα τα υπόλοιπα, με βρίσκουν σύμφωνο...
Μάλιστα, η κριτική αυτή μου άρεσε. Διαφωνούμε βέβαια ριζικά αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και μας ερεθίζουν τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Η ένσταση μου έχει να κάνει καμια φορά με την διατύπωση. Μου φαίνεται διαφορετική η δήλωση η υπόθεση είναι χάλια και η υπόθεση εμένα δεν μου άρεσε, ακόμα και αν για αυτόν που το λέει είναι το ίδιο.
Τον πειραματικό Ταϊλανδέζικο κινηματογράφο και τα υπόλοιπα είδη δεν τα ανέφερα υποτιμητικά, απλά ώς ακράια παραδείγματα του τί δεν είναι αυτή η ταινία. Προσωπικά δεν έχω υπόψη μου κανένα δείγμα του, αλλά δεν θα ήμουν και αρνητικός να δώ. Ο Ασιάτικος μου αρέσει εξάλλου αρκετά.
Τον πειραματικό Ταϊλανδέζικο κινηματογράφο και τα υπόλοιπα είδη δεν τα ανέφερα υποτιμητικά, απλά ώς ακράια παραδείγματα του τί δεν είναι αυτή η ταινία. Προσωπικά δεν έχω υπόψη μου κανένα δείγμα του, αλλά δεν θα ήμουν και αρνητικός να δώ. Ο Ασιάτικος μου αρέσει εξάλλου αρκετά.
