Μετά τα νανάκια…
…ξεκίνησα τις καραμελίτσες.
Αυτές τις αναφέρω γιατί χρησιμοποιώ, για πρώτη φορά, δύο νέες τεχνικές δικής μου έμπνευσης

Με την πρώτη τεχνική, λίγο αμφιβόλου αντοχής και διάρκειας, είναι αυτό που φαίνεται στις κόκκινες καραμέλες, δηλαδή μια διχρωμία.
Αυτή έγινε όταν χρησιμοποίησα χαρτοταινία για να μη μου μαυρίζει η περιοχή γύρω απ’το κάψιμο κι όταν πήγα να την ξεκολλήσω μου άρεσαν πολύ τα σημεία που έμεινε και αποφάσισα να τα αφήσω όπως είναι εγκλωβίζοντας την χαρτοταινία με το βερνίκι που περάστηκαν στο τέλος.
Μέχρι στιγμής δείχνουν μια χαρά και δεν βγαίνουν ούτε με το νύχι. Θα δούμε.
Η δεύτερη τεχνική είναι ένας τρόπος να τυπώνω τις καραμέλες κι απ τις δύο πλευρές.
Αυτό γίνεται στερεώνοντας τα ξύλα με τάπες συγκράτησης κι αφού τελειώσει η πρώτη φάση, χάραξη και κόψιμο, βγάζω τις καραμέλες κι αφού τις γυρίσω τούμπα τις ξαναβάζω στα σημεία που τις ήταν πρίν τις αφαιρέσω.
Μετά ακολουθεί η δεύτερη φάση που είναι μόνο χάραξη.
Επειδή είναι λίγο δύσκολο να αφαιρέσεις τα κομμάτια που έχουν κοπεί χωρίς να μετακινήσεις έστω και ελάχιστα το ξύλο ο καλύτερος τρόπος που βρήκα είναι να τις ρουφάω με τη σκούπα!