Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

ετικετα μισος νιππερ ενχρωμος, αγγλιας. οχι πως με νιαζει και πολυ να πω την αληθεια. αυτο που μετραει ειναι πως το πηρα καινουργιο..
Τί εννοείς *μισός νίπερ*; Εννοείς ημικύκλιο μήπως; Αν ναι τότε, πληροφοριακά, το αντίτυπό σου έχει τυπωθεί μετά το 1982. Λ.Σ.
 
Όντως καλός δίσκος είτε σε αυτή την έκδοση ή στην ποιο πρώιμη σε δύο διαφορετικούς δίσκους μαζί με άλλα έργα. Φυσικά οι δίσκοι εκείνοι κοστίζουν πολύ περισσότερο από αυτόν που έχεις.

Έχω την ίδια ηχογράφηση του κοντσέρτου του Elgar στην πρωτότυπη εκδοχή του ASD-655,όπου στη Β' πλευρά έχει τον κύκλο τραγουδιών Sea pictures. Και εδώ εμφανίζεται το πρόβλημα που λέγαμε: τα συγκεκριμένα τραγούδια δε μου λένε τίποτα, σε αντίθεση με το εκπληκτικό κοντσέρτο για βιολοντσέλο.


dupre-barbirolli.elgar-concerto.asd-655-3729-p.jpg


Η συγκεκριμένη ηχογράφηση είναι θρυλική στη χώρα καταγωγής της σολίστα Jaqueline Du Pre, εν μέρει λόγω της τραγικά σύντομης ζωής και κατάληξής της (έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας), η οποία έχει γυριστεί και σε (πολύ καλή) ταινία. Στην ταινία ο τότε σύζυγός της , Daniel Barenboim, απεικονίζεται αρκετά αρνητικά.

Η ηχογράφηση του ίδιου κοντσέρτου μεγάλου Pierre Fournier, συνοδευόμενου από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του George Szell είναι τουλάχιστον το ίδιο καλή.

8b2d05a2-16a1-4db6-96da-10d2586861fa-0.JPG


Eξαιρετική η ηχογράφηση της Deutsche Grammophon (την έχω σε μεγάλη τουλίπα). Η ερμηνεία του Fournier παίρνει ένα τελείως διαφορετικό δρόμο από της Du Pre. Εκεί που η αγγλίδα είναι απροκάλυπτα συναισθηματική, απολαμβάνοντας κάθε ευκαιρία να τονίσει το μελωδικό περιεχόμενο του έργου, ο γάλλος είναι πιό κλασσικός, αποφεύγει τους συναισθηματισμούς.
Η δεύτερη πλευρά περιέχει το Schelomo του Ernest Bloch, άλλο ένα θαυμάσιο έργο ενός συνθέτη που σχεδόν κανείς δεν ξέρει το υπόλοιπο έργο του.

Λουκά, ποιός ξέρει, αν ζήσω κι εγώ μερικά χρόνια στην Αγγλία μπορεί να κατανοήσω και τη μουσική τους.
 
Ο δίσκος του Fournier είναι με τον Wallenstein. Τον είχα κάποτε σε DG Privilege, αλλά τον έδωσα σε κάποιον φίλο. Είχε ένα εξώφυλλο από έναν πίνακα ζωγραφικής με μια καθήμενη κοπέλα αν θυμάμαι καλά.
Όσο για την Du Pre την είχα δει σε εκπομπή του BBC να παραδίδει ζωντανά μάθημα βιολοντσέλου σε μία ή δυο μαθήτριες, καθήμενη σε αναπηρική καρέκλα έχοντας αποκτήσει και πολλά κιλά. Θα ήταν μάλλον λίγο πριν πεθάνει. Σε παρόμοια εκπομπή είχα δει και τον Tortellier να διδάσκει το κοντσέρτο για βιολοντσέλο του Dvorak και εξηγούσε στους μαθητές του να φαντάζονται το σολιστικό μέρος σαν έναν επαναστάτη καβαλάρη.
Αν δεν κατανοείς την μουσική των Βρετανικών νήσων δεν χάλασε και ο κόσμος. Σημασία έχει ότι κατανοείς πολύ μουσική και την απολαμβάνεις, ομορφαίνεις τη ζωή σου, "ταξειδεύεις πέρα-δώθε στο χρόνο. Κρύβει μια μαγεία μέσα της η μουσική".Λ.Σ.
 
Τον Fournier τον είχα δει με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, αρχές δεκαετίας 1980. Θυμάμαι που του κουβάλησε κάποιος το βιολοντσέλο στη σκηνή και μάλιστα δυσκολεύονταν να περπατήσει, όταν όμως άρχισε να παίζει είχε μεταμορφωθεί σε νέο. Ήταν απίστευτη η ταχύτητα και οι κινήσεις των δακτυλων και χεριών. Έπαιζε το Κοντσέρτο του Dvorak. Λ.Σ.
 
πραγματικο διαμαντι, μουσικα και ερμηνευτικα

Διαφωνώ λιγάκι.
Ως προς το 'μουσικά': μου φέρνει λίγο ...pop-y.
Οπως και οι Συμφωνίες του Ντβόρζακ.
Κρατάω μόνο του Σλάβικους Χορούς.
Στην εκτέλεση για 'πιάνο-4 χέρια' φυσικά.
Οπου και πάλι...
Αλλά...τέλος πάντων...
 
εμενα παλι μου αρεσει και η μουσικη δωματιου και οι συμφωνιες του. να προσθεσω και το μαλλον αγνωστο "μαγισσα του μεσσημεριου".
 
εμένα, παρότι είναι μεγάλο έργο, μου έχει βγει απ' τ' αυτιά, όπως έχω ξαναγράψει... βαρέθηκα να το παίζουν και να το ξαναπαίζουν όλοι οι μεγάλοι ... δύο φορές είδα στην ζωή μου τον Μτσλαβ (μία γερμανία μία Ηρώδειο) και τις δύο φορές αυτό έπαιξε ... η φιλολογία του τσέλο έχει και δεκάδες άλλα αριστουργήματα....
 
Και συνεχίζω με εγγλέζους


QLP_1056.jpg



O Sir John Barbirolli διευθύνει αγγλική μουσική για έγχορδα:Κύριο πιάτο ένα από τα αγαπημένα μου έργα, Phantasia on a theme by Thomas Tallis του Ralph Vaughan Williams. Παίζουν η Sinfonia of London και το Allegri Quartet. Δεν θα επεκταθώ πολύ περί αυτού του αριστουργήματος, επιφυλάσσομαι για κανονική παρουσίαση κάποια στιγμή στο μέλλον. Την α΄πλευρά γεμίζει η συμπαθητική Phantasia on Greensleeves, ελεύθερη παραλλαγή σε αγγλικά δημοτικά τραγούδια, με προεξάρχον το παμπάλαιο Greensleeves, το οποίο μνημονεύεται πρώτη φορά από τον Shakespeare στις Εύθυμες Κυράδες του Γουίντσορ. Τα δύο έργα του Elgar στην Β' Πλευρά κυμαίνονται ανάμεσα στο εκνευριστικό (Introduction and Allegro) και το ενδιαφέρον (Serenade for strings).

Ο δίσκος είναι από πολλές απόψεις αναφοράς. Οι ερμηνείες του Barbirolli ειναι αξεπέραστες για μένα. Δεν έχουν ίχνος αγγλικής ψυχρότητας ή φλέγματος (αυτά τα αφήνει στον Boult), ο δε ήχος είναι εκπληκτικός, ο δίσκος δεν λείπει από καμμία λίστα με τις κορυφαίες αναλογικές ηχογραφήσεις.
 
Ένας γενικά από τους καλύτερους δίσκους όχι μόνο της Βρετανικής μουσικής. Το Introduction δεν το βρίσκω καθόλου εκνευριστικό. Λ.Σ.
 
Ένας σπουδαίος δίσκος είναι του John McCabe, Noturni ed Alba με την σοπράνο Jil Gomez την Ορχήστρα του Μπέρμινχαμ και τον Φρεμό, μαζί με την δεύτερη συμφωνία του συνθέτη. Γνωρίζει κανείς τον Βρετανό αυτό συνθέτη του 20ού αι.; Ίσως από τις σονάτες για πιάνω του Haydn που ερμηνεύει σε δίσκους της Decca ως μέρος των εκδόσεων έργων του Haydn, αλλά πιθανόν και από κάποιο εργο του. Λ.Σ.
 
Last edited:
Ένας σπουδαίος δίσκος είναι του John McCabe, Noturni ed Alba με την σοπράνο Jil Gomez την Ορχήστρα του Μπέρμινχαμ και τον Φρεμό, μαζί με την δεύτερη συμφωνία του συνθέτη. Γνωρίζει κανείς τον Βρετανό αυτό συνθέτη του 20ού αι.; Ίσως από τις σονάτες για πιάνω του Haydn που ερμηνεύει σε δίσκους της Decca ως μέρος των εκδόσεων έργων του Haydn, αλλά πιθανόν και από κάποιο εργο του. Λ.Σ.

Ενδιαφέρουσα η άποψη σου για τον John McCabe που δεν γνωρίζω. Την παίρνω σοβαρά υπ'όψιν και θα παραγγελθεί (αν και σε υποψιάζομαι για Αγγλόφιλο - φυσικά αστειεύομαι).
Στα πιανιστικά του Haydn αισθάνομαι καλυμμένος με τον Paul Badura-Skoda σε εξαιρετικής ηχητικής ποιότητας δίσκους της εταιρίας ASTREE. Παίζει σε pianoforte του 1790 κατασκευασμένο από τον Johann Schantz που έπαιζε και ο Haydn.
 
Ένας σπουδαίος δίσκος είναι του John McCabe, Noturni ed Alba με την σοπράνο Jil Gomez την Ορχήστρα του Μπέρμινχαμ και τον Φρεμό, μαζί με την δεύτερη συμφωνία του συνθέτη. Γνωρίζει κανείς τον Βρετανό αυτό συνθέτη του 20ού αι.; Ίσως από τις σονάτες για πιάνω του Haydn που ερμηνεύει σε δίσκους της Decca ως μέρος των εκδόσεων έργων του Haydn, αλλά πιθανόν και από κάποιο εργο του. Λ.Σ.

αυτόν εννοείς;

John-McCabe-Notturni-Ed-Alba-482138.jpg


Δεν έχω το δίσκο, την εικόνα την αλίευσα στο google. Οι ηχογραφήσεις του fremaux φημίζονται για την ηχητική τους ποιότητα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω αποκτήσει κάποια.
 
αυτόν εννοείς;

John-McCabe-Notturni-Ed-Alba-482138.jpg


Δεν έχω το δίσκο, την εικόνα την αλίευσα στο google. Οι ηχογραφήσεις του fremaux φημίζονται για την ηχητική τους ποιότητα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω αποκτήσει κάποια.
Αυτόν ακριβώς, Κώστα. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε φιλόμουσο. Και από ήχο το κάτι άλλο!!! Τον έχω παρουσιάσει και στο βιβλίο μου. Λ.Σ.
 
αλλαγη ροτας, κατευθυνση ρωσια

ο gilels στην σονατα 22 του medtner

images

Οι σονάτα του Medtner και η δεύτερη σονάτα του Glazunov, που συμπληρώνει τον δίσκο, είναι δύο όχι και τόσο γνωστές σονάτες του ύστερου ρομαντισμού. Για τα τα έργα αυτά ο Gileles μάλλον αποτελεί την πρώτη επιλογή. Δυστυχώς δεν έχω το βινύλιο αλλά και από το cd ακούγονται καλά. Υποθέτω λοιπόν ότι η εγγραφή είναι πολύ καλή.
Παναγιώτη ο δίσκος είναι Columbia/Melodyia? Η σονάτα του Glazunov είναι από ζωντανή εγγραφή?
 
καλησπερα κωστα.

ο δισκος ειναι ηχογραφηση της μελοντια και κυκλοφορια της CBS. η δικη μου κοπια ειναι promo και παροτι μονοφωνικο ακουγεται πολυ καλα. χειροκροτηματα δεν ακουγονται. το σιντι ειναι διαφορετικο ?

η σονατα του μεντνερ ειναι απλα υπεροχη.
 
Η εγγραφή της σονάτας τoυ Μetdner είναι του 1954. Η σονάτα του Glazunov είναι από ζωντανή ηχογράφηση του 1977. Φαίνεται η εγγραφές του cd είναι μεταγενέστερες.
Η σονάτα του Medtner είναι ωραία και πιανιστικά πολύ δύσκολη μιας και ο συνθέτης ήταν βιρτουόζος του πιάνου. Για να την εκτιμήσεις όμως θέλει τον χρόνο της, τα ακούσματά της.
 
Έχω τρεις δίσκους με μουσική του Medner.
Ένα διπλό άλμπουμ με έργα για σόλο πιάνο με τον πιανίστα Hamish Milner σε CRD.
Δύο δίσκους της Μελόντιγια με το πρώτο κοντσέρτο για πιάνο και με το τρίτο. Και οι δύο δίσκοι με την Τατιάνα Νικολάεβα και τον Σβετλάνοφ. Λ.Σ.