Πρόσκοπος για 2 χρόνια αν θυμάμαι καλά στην ομάδα των Λύκων.
Εκδρομή στη Σφενδάλη (αν θυμάμαι καλά) για πεζοπορία και κατασκήνωση μέσα στο δάσος.
Ο ομαδάρχης μου ανέθεσε τη μεταφορά των πασσάλων του αντίσκοινου και εγώ τους έχασα στο δάσος.
Τι τι άκουσα μετά από την ομάδα όταν ήταν έτοιμοι να στήσουν τη σκηνή δε περιγράφεται.
Τέσπα, τη στήσαμε με πέτρες και τότε αποφάσισε ο καιρός να χαλάσει τελείως.
Όλο το τριήμερο έκανε κρύο έβρεχε και παντού λάσπες.
Θυμάμαι ότι μες τη σκηνή ήμασταν 4 άτομα και εγώ ήμουν στη μέσα πλευρά. Η σκηνή χωρίς πασσάλους είχε πρόβλημα και την μετακινούσε ο αέρας.
Τη πρώτη νύκτα θυμάμαι να άνοιξα τα μάτια μου και να αντικρύζω τον ουρανό και το φεγγάρι (μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον Αϊνστάιν)...
Τότε άρπαξα και τη πρώτη μου πνευμονία...
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Scout tip: το ξέρετε πως σφίγγουν καλά οι κόμποι στα σκοινιά? Με κατούρημα στο σημείο του κόμπου...
