- 17 June 2006
- 14,350
Με το τσιγγέλι σου τα βγάζουμε
α) Με ποιόν ακούς το Grieg;
β) Γιά λέγε μας Τι κομμάτια ανακαλύπτεις...
opcorn:Chopin; πως πάει η περιπέτεια;
Last edited:
Το 2006 σε δίσκους.
- Thread starter Κωστας Λυμπεροπουλος
- Start date
Με το τσιγγέλι σου τα βγάζουμε
α) Με ποιόν ακούς το Grieg;
β) Γιά λέγε μας Τι κομμάτια ανακαλύπτεις...
opcorn:Chopin; πως πάει η περιπέτεια;
nikos 1850
AVClub Addicted Member
Απάντηση: Re: Απάντηση: Το 2006 σε δίσκους.
Λοιπόν Κώστα πρώτα από όλα παρέα στο 2006 μου κάνατε εσείς (μιλάω γενικά για το site και ειδικά για την κατηγορία της μουσικής).
Αν και κολημένος μεταξύ 1967-1979 έμαθα πολλά από όλους σας.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε άτομα-ονόματα (ξέρουν οι ίδιοι ποιοί είναι
)
Μπήκα λοιπόν σε γερμανικά "χωράφια" (όχι ότι δεν ήθελα
) και ακόμα εκεί είμαι...
Τους Grateful Dead δεν τους ξέχασα...:music-smiley-005:
Ε, είναι η αδυναμία μου...
Το 2006 με συντρόφευσαν οι Can, Neu!, Ash Ra Tempel, Harlis, Emtidi, Faust, Amon Duul II κτλ( ότι πιο καινούργιο κυκλοφορεί
Με ακουστικά (ακούγοντας ότι μου έρθει εκείνη τη στιγμή) με ένα ουισκάκι (μπορεί και 2) και συνδεδεμένος μεταξύ 01:00-03:30 (και πολές φορές 06:30-07:00) εσείς μου κρατήσατε παρέα στο 2006.
Ευχαριστώ...
Λοιπόν Κώστα πρώτα από όλα παρέα στο 2006 μου κάνατε εσείς (μιλάω γενικά για το site και ειδικά για την κατηγορία της μουσικής).
Αν και κολημένος μεταξύ 1967-1979 έμαθα πολλά από όλους σας.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε άτομα-ονόματα (ξέρουν οι ίδιοι ποιοί είναι
)Μπήκα λοιπόν σε γερμανικά "χωράφια" (όχι ότι δεν ήθελα
) και ακόμα εκεί είμαι...Τους Grateful Dead δεν τους ξέχασα...:music-smiley-005:
Ε, είναι η αδυναμία μου...
Το 2006 με συντρόφευσαν οι Can, Neu!, Ash Ra Tempel, Harlis, Emtidi, Faust, Amon Duul II κτλ( ότι πιο καινούργιο κυκλοφορεί
Με ακουστικά (ακούγοντας ότι μου έρθει εκείνη τη στιγμή) με ένα ουισκάκι (μπορεί και 2) και συνδεδεμένος μεταξύ 01:00-03:30 (και πολές φορές 06:30-07:00) εσείς μου κρατήσατε παρέα στο 2006.
Ευχαριστώ...
Last edited:
nikos 1850
AVClub Addicted Member
Από το Uncut του Δεκεμβρίου, μια λίστα με τα καλύτερα 50 άλμπουμ του 2006, σύμφωνα με τους συντάκτες του περιοδικού.
1. Bob Dylan – Modern times
2. Scritti Politti – White bread black beer
3. Comets On Fire – Avatar
4. Joanna Newsom – Ys
5. Neil Young – Living with war
6. The Arctic Monkeys – Whatever people say I am, that’s what I’m not
7. Mindlake – The trials of Van Occupanther
8. Hot Chip – The warning
9. Sufjan Stevens – The avalanche
10. Thom Yorke – The eraser
11. Flaming Lips – At war with the mystics
12. Bonnie “Prince” Billy – The letting go
13. Lindsey Buckingham – Under the skin
14. Cat Power – The greatest
15. Brightblack Morning Light – s/t
16. The Raconteurs – Broken boy soldiers
17. Ali Farka Toure – Savane
18. CCS – Cansei de ser sexy
19. Beck – The information
20. Burial – s/t
21. Vetiver – To find me gone
22. Espers – Espers II
23. Ghostface Killah – Fishscale
24. Howlin’ Rain – s/t
25. Scott Walker – The drift
26. Tv On The Radio – return to cookie mountain
27. Yo La Tengo – I am not afraid of you and I will beat your ass
28. Tom Waits – Orphans
29. Oakley Hall – Second guessing
30. Neko Case – Fox confessor brings the flood
31. Mastodon – Blood mountain
32. Johnny Cash – American V : A hundred highways
33. Clap Your Hands Say Yeah – s/t
34. granddaddy – Just like the fambly cat
35. Sonic Youth – rather ripped
36. Scissor Sisters – Ta-dah
37. Outkast – Idlewild
38. Lilly Allen – Alright, still
39. Lambchop – Damaged
40. Joan As Policewoman – Real life
41. Jenny Lewis – Rabbit fur coat
42. Donald Faggen – Morph the cat
43. Bruce Springsteen – We shall overcome
44. Kasabian – Empire
45. The Walkmen – A hundred miles off
46. Band Of Horses – Everything all the time
47. Gnarls Barkley – St. Elsewhere
48. Muse – Black holes & revelations
49. Bell & Sebastian – The life pursuit
50. Drive-By Truckers – A blessing and a curse
1. Bob Dylan – Modern times
2. Scritti Politti – White bread black beer
3. Comets On Fire – Avatar
4. Joanna Newsom – Ys
5. Neil Young – Living with war
6. The Arctic Monkeys – Whatever people say I am, that’s what I’m not
7. Mindlake – The trials of Van Occupanther
8. Hot Chip – The warning
9. Sufjan Stevens – The avalanche
10. Thom Yorke – The eraser
11. Flaming Lips – At war with the mystics
12. Bonnie “Prince” Billy – The letting go
13. Lindsey Buckingham – Under the skin
14. Cat Power – The greatest
15. Brightblack Morning Light – s/t
16. The Raconteurs – Broken boy soldiers
17. Ali Farka Toure – Savane
18. CCS – Cansei de ser sexy
19. Beck – The information
20. Burial – s/t
21. Vetiver – To find me gone
22. Espers – Espers II
23. Ghostface Killah – Fishscale
24. Howlin’ Rain – s/t
25. Scott Walker – The drift
26. Tv On The Radio – return to cookie mountain
27. Yo La Tengo – I am not afraid of you and I will beat your ass
28. Tom Waits – Orphans
29. Oakley Hall – Second guessing
30. Neko Case – Fox confessor brings the flood
31. Mastodon – Blood mountain
32. Johnny Cash – American V : A hundred highways
33. Clap Your Hands Say Yeah – s/t
34. granddaddy – Just like the fambly cat
35. Sonic Youth – rather ripped
36. Scissor Sisters – Ta-dah
37. Outkast – Idlewild
38. Lilly Allen – Alright, still
39. Lambchop – Damaged
40. Joan As Policewoman – Real life
41. Jenny Lewis – Rabbit fur coat
42. Donald Faggen – Morph the cat
43. Bruce Springsteen – We shall overcome
44. Kasabian – Empire
45. The Walkmen – A hundred miles off
46. Band Of Horses – Everything all the time
47. Gnarls Barkley – St. Elsewhere
48. Muse – Black holes & revelations
49. Bell & Sebastian – The life pursuit
50. Drive-By Truckers – A blessing and a curse
nikos 1850
AVClub Addicted Member
Ομοίως, μια λίστα με τις καλύτερες 20 επανεκδόσεις – συλλογές – best of… του 2006.
1. Various Artists – Forever changing. The golden age of Elektra
2. Various Artists – Tropicalia : A Brazilian revolution in sound
3. Karen Dalton – It’s hard to tell who’s going to love you the best
4. The Byrds – There is a season
5. Jesus And Mary Chain – Psychocandy
6. Gram Parsons – The complete Reprise sessions
7. The Trffids – Born sandy devotional
8. Various Artists – anthems in Eden
9. REM – And I feel fine : The best of the IRS years 1982-7
10. John Cale – Paris 1919
11. Pulp – Different class
12. David Byrne & Brian Eno – My life in the bush of ghosts
13. Dead Moon – Echoes of the past
14. Lambchop – I hope you’re sitting down
15. Broadcast – A future crayon
16. Wire – Pink flag
17. Denim – Back in denim
18. Faust – Faust IV
19. David Crosby – Voyage
20. The Cure – The head on the door
1. Various Artists – Forever changing. The golden age of Elektra
2. Various Artists – Tropicalia : A Brazilian revolution in sound
3. Karen Dalton – It’s hard to tell who’s going to love you the best
4. The Byrds – There is a season
5. Jesus And Mary Chain – Psychocandy
6. Gram Parsons – The complete Reprise sessions
7. The Trffids – Born sandy devotional
8. Various Artists – anthems in Eden
9. REM – And I feel fine : The best of the IRS years 1982-7
10. John Cale – Paris 1919
11. Pulp – Different class
12. David Byrne & Brian Eno – My life in the bush of ghosts
13. Dead Moon – Echoes of the past
14. Lambchop – I hope you’re sitting down
15. Broadcast – A future crayon
16. Wire – Pink flag
17. Denim – Back in denim
18. Faust – Faust IV
19. David Crosby – Voyage
20. The Cure – The head on the door
McZab
Supreme Member
Με το τσιγγέλι σου τα βγάζουμε
α) Με ποιόν ακούς το Grieg;
β) Γιά λέγε μας Τι κομμάτια ανακαλύπτεις...
Chopin; πως πάει η περιπέτεια;
Αφού βλέπεις ότι είμαι ντροπαλός κατά βάθος... γιατί με πιέζεις?:blush:
Για τον Grieg, Φιλαρμονική Βερολίνου με Κούμπελικ και τον Γκέζα Άντα στο πιάνο. Ορίστε η απόδειξη ότι μπορεί και κάποιος ρομαντικός να μου αρέσει.
Ανακάλυψα ας πούμε το Sonic Youth – Rather Ripped, που έλεγα ότι μετά το Goo μόνο χάος μπορεί να ακολουθήσει. Όχι ότι είναι το ίδιο αλλά τρώγεται...(παραδέχομαι τη σχιζοφενική προσωπικότητά μου στα μουσικά γούστα πάντως)Συνεχίζω να ψάχνω αυτά που γράφονται.
Τώρα για το Chopin, η δοκιμασία συνεχίζεται αλλά δεν βλέπω να ολοκληρώνεται γιατί δεν τον αντέχω...:slapface: Άκουσα και τον Pollini στα "Νυχτερινά" που μου άρεσε περισσότερο από την Hewitt αλλά δεν...δεν μου πάει ρε παιδί μου, πώς το λένε. Δεν τίθεται θέμα για τη μουσική του αξία, αλλά εγώ δεν τον μπορώ. Δεν μπορούν να μας αρέσουν και όλα. Γενικά πάντως το ένα πιάνο μόνο (χωρίς ορχήστρα) με δυσκολία το αντιμετωπίζω σε τέτοιο μουσικό ύφος. Ίσως είναι αδυναμία μου.
- 17 June 2006
- 14,350
Εύγε νέε μου! Keep Walkin' :aktion033: :aktion033: :aktion033:
φιλική συμβουλή: αν κάτι δεν σου κάνει τώρα, δεν είναι απαραίτητο να μη σου κάνει και στο μέλλον.:grandpa:
το καλύτερο που σου εύχομαι είναι να γίνεις δέκτης υπό συνεχή διαμόρφωση
Last edited:
McZab
Supreme Member
oποσδηποτε και αυτα τα δυο μεσα στα καλυτερα οπως και το
Ε.S.T. - Tuesday Wonderland
Γερναω και ξεχναω...:frown:
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
Η δική μου άποψη (ίσως γιά πολλούς αναμενόμενη) γιά το 2006 είναι σαφώς προσανατολισμένη προς τη Γαλλία.
Από νέο υλικό θα σταθώ στο Move του Bireli Lagrene.
Στο δίσκο αυτό ο Lagrene ώριμος πιά και αποστασιοποιημένος από τη ρετσινιά "παιδί θαύμα" ή το "παιδί που μπορεί να παίξει Reinhardt", ξεδιπλώνει την άρτια τσιγγάνικη τεχνική του, συνδυασμένη με τα δικά του δυτικά ακούσματα που ξεκινούν από τον Hendrix και περνάνε από τον Benson, Montgomery, Pass, Pastorius και φτάνουν στον Brian May ή τους Beatles.
Το αποτέλεσμα είναι ήρεμο, μελωδικό, χωρίς άγχος ή ανάγκη καταξίωσης, ένα περίπλοκο χειροποίητο χαλί αξίας.
Ο ίδιος είναι το κεντρικό πρόσωπο, αλλά οι μόνιμοι συνοδοί του Diego Impert και Hono Winterstein είναι βράχοι στο πλευρό του, ενώ συνεισφέρουν και δύο συνθέσεις, ενώ η τελευταία προσθήκη, ο Frank Wolf, εκφραστικότατος, στο σαξόφωνο, αντί γιά το βιολί του Florin Niculescu που συνηθίσαμε τα τελευταία 2-3 χρόνια, δείχνει τη βούληση του Lagrene να αλλάζει τον ήχο του και να μην επαναλαμβάνεται.
Είναι ήδη παραγωγικότατος, αλλά τουλάχιστον δεν βγάζει τα ίδια και τα ίδια.
Στο τέλος της χρονιάς οι Beatles ξαναβρέθηκαν μπροστά μου, 40 σχεδόν χρόνια από τη διάλυσή τους.
Το Love των Martins, ήταν η έκπληξη της 30ετίας. Εχω αναφερθεί εκτενώς πρόσφατα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνομαι. Το μόνο που θα πω είναι: ελπίζω να ζήσει ο Martin γιά να του ανατεθεί η παραγωγή των remasters τους.
Την τριπλέτα της χρονιάς συμπληρώνει ο μεγάλος
Donald Fagen - Morph the cat
Γάτος με πέταλα στην κυριολεξία, επανέρχεται 12 σχεδόν χρόνια μετά τον προηγούμενο προσωπικό του δίσκο το Kamakiriad. Σκοτεινός, ειρωνικός με την ίδια τη ζωή και τι θα του επιφυλάξει, με ώριμο no-nonsence, ελιτίστικο δε ύφος, τσακίζει εν τη συλλήψει της οποιαδήποτε φερέλπιδα προσπάθεια γιά σαλονο-τζαζυ-ροκ, με αναφορές φυσικά στο υλικό των Steely Dan αλλά και άλλων όπως πχ του πρόσφατα χαμένου Ray Charles.
Το Brite Nightgown βάζει υποψηφιότητα γιά το single της χρονιάς και κερδίζει άνετα με μιά σφιχτή και λιτή ενορχήστρωση, πολλά όργανα να παίζουν μαζί χωρίς επικαλύψεις πάνω σε ένα μινιμαλιστικό ριφ brite-night-gown αποτελούμενο από δυό μόνο νότες και ένα μόνο ακόρντο από την αρχή μέχρι το τέλος. Μιά επίμονη μονότονη διατριβή γιά το θάνατο που έρχεται μεταμφιεσμένος, αλλά ξορκισμένη σε ένα χορευτικό μοτίβο. Γιά τέσσερα από τα 8 του κομμάτια ο δίσκος αφήνει το σημάδι του στο 2006.
Pat Martino Remember: A tribute to Wes Montgomery.
Μιά συγκινητική και τίμια προσφορά από τον μεγάλο κιθαρίστα προς τη μορφή της ηλεκτρικής κιθάρας του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ο Pat σε μεγάλη ωριμότητα καταθέτει την δική του προσέγγιση στον ήχο Wes. Δεν κοπιάρει, μπαίνει στο πετσί της νότας και ο Wes είναι κοντά μας ξανά, μόνο βέβαια στα θέματα, εισαγωγές κλπ. Στον αυτοσχεδιασμό είναι Pat με βούλα. John Pattituci στο μπάσο.
Jazz manouche.
Αλλή μιά αναζήτηση στην γύφτικη ή τσιγγάνικη γαλλοβέλγικη σκηνή. Ένα διπλό άλμπουμ που καλύπτει όλη τη σκηνή. Από τον Lagrene μέχρι τον εγγονό του Reinhardt. Καθαρά γιά λόγους τεκμηρίωσης και γιά να εντρυφήσει κάποιος στο μουσικό αυτό στυλ.
Μόλις χτες και πριν βγεί το 2006
Bireli Lagrene Djangology/to bi or not to bi
Η πιό πρόσφατη προσπάθεια του κιθαρίστα σε ένα διπλό πόνημα. Το πρώτο cd είναι μιά live ηχογράφηση με τη μεγάλη ορχήστρα της WDR (ραδιοφωνίας της Δ. Γερμανίας). Αν και ακούγεται λίγο surreal γάλλος κιθαρίστας να παίζει και να τραγουδά υλικό Reinhardt ή Sinatra με γερμανική bigband υπό τη διεύθυνση αμερικανού, το αποτέλεσμα είναι αναπάντεχα καλό και δείχνει ότι η αναζήτηση είναι στο αίμα του.
Στο δεύτερο cd υπάρχει μιά συλλογή από live εκτελέσεις των solo στιγμών των συναυλιών του. Η σκηνική παρουσία στις solo εμφανίσεις του είναι μιά εμπειρία γιά το κοινό, καθώς περιλαμβάνουν μιά ιεροτελεστία με περάσματα από την κλασική, την ροκ, με το ξεκούρδισμα της κιθάρας, τη χρήση της ως κρουστό όργανο ή μπάσο. Όλα τα κομμάτια είναι ζωντανά αυτοσχεδιαστικά με μοναδική ίσως εξαίρεση ένα meddley των We are the champions- we will rock you των Queen.
Από τα άλλα που άκουσα με φίλους και γνωστούς θα σταθώ στα:
Juxtaposition Radian
The four quarters Vladislav Delay
Under the Skin Lindsey Buckingham
Amputecture The mars volta
Tusk Fleetwood Mac (σημ. με καθυστέρηση μεν, αλλά καλό χτύπημα)
The drift Scott Walker (γιά ένα μόνο κομμάτι, παραδέχομαι ότι είναι καλός δίσκος αλλά δεν μπορώ να τον ακούσω)
Επίσης καλά ακούσματα αν και παλιά, η ανακάλυψη των Ozric Tentacles στα Strangeitude, Erpland και Arboresence
το eleven tracks of whack του Walter Becker
και επίσης το Future days των Can
Προσθήκη στις 17:30
Θανάσης Παπακωνσταντίνου Η βροχή από κάτω
Bob Dylan Modern Times
Επίσης όσον αφορά τις στιγμές ορόσημα του 2006 δεν μπορώ να μην σταθώ στη συναυλία του Bireli Lagrene στο Μύλο το Γενάρη,
που ήταν γιά μένα κάτι που το περίμενα με ιδιαίτερη λαχτάρα, που τον γνώρισα από κοντά, του έσφιξα το χέρι, μιλήσαμε και παρακολούθησα και ανοιχτό σεμινάριο.
Το ίδιο το υλικό της συναυλίας υπάρχει στο dvd αυτό από την αντίστοιχη συναυλία στο Παρίσι
Live in Paris
όπου εκτός των άλλων ο Lagrene εκπλήσσει ξανά με ένα συγκλονιστικό σόλο ηλεκτρικού μπάσου ως φόρος τιμής στον Jaco Pastorius
Επίσης στις στιγμές του 2006 πρέπει να συμπεριλάβω οπωσδήποτε τη συναυλία του υπέργηρου Joe Jawinull
που βάζει τα γιαλιά σε πολλούς νέους αλλά και αυτές του άλλου ήρωα των νιάτων μου Al Di Meola (ανέλπιστα καλός και μεστός) και των Ozric Tentacles (μέτρια συναυλία, αλλά γιά ιστορικούς και μόνο λόγους).
Επίσης θα μπορούσα να συμπεριλάβω επίσης οριακά (5/12/05) και αυτήν του κουαρτέτου του Pat Martino.
Από νέο υλικό θα σταθώ στο Move του Bireli Lagrene.
Στο δίσκο αυτό ο Lagrene ώριμος πιά και αποστασιοποιημένος από τη ρετσινιά "παιδί θαύμα" ή το "παιδί που μπορεί να παίξει Reinhardt", ξεδιπλώνει την άρτια τσιγγάνικη τεχνική του, συνδυασμένη με τα δικά του δυτικά ακούσματα που ξεκινούν από τον Hendrix και περνάνε από τον Benson, Montgomery, Pass, Pastorius και φτάνουν στον Brian May ή τους Beatles.
Το αποτέλεσμα είναι ήρεμο, μελωδικό, χωρίς άγχος ή ανάγκη καταξίωσης, ένα περίπλοκο χειροποίητο χαλί αξίας.
Ο ίδιος είναι το κεντρικό πρόσωπο, αλλά οι μόνιμοι συνοδοί του Diego Impert και Hono Winterstein είναι βράχοι στο πλευρό του, ενώ συνεισφέρουν και δύο συνθέσεις, ενώ η τελευταία προσθήκη, ο Frank Wolf, εκφραστικότατος, στο σαξόφωνο, αντί γιά το βιολί του Florin Niculescu που συνηθίσαμε τα τελευταία 2-3 χρόνια, δείχνει τη βούληση του Lagrene να αλλάζει τον ήχο του και να μην επαναλαμβάνεται.
Είναι ήδη παραγωγικότατος, αλλά τουλάχιστον δεν βγάζει τα ίδια και τα ίδια.
Στο τέλος της χρονιάς οι Beatles ξαναβρέθηκαν μπροστά μου, 40 σχεδόν χρόνια από τη διάλυσή τους.
Το Love των Martins, ήταν η έκπληξη της 30ετίας. Εχω αναφερθεί εκτενώς πρόσφατα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνομαι. Το μόνο που θα πω είναι: ελπίζω να ζήσει ο Martin γιά να του ανατεθεί η παραγωγή των remasters τους.
Την τριπλέτα της χρονιάς συμπληρώνει ο μεγάλος
Donald Fagen - Morph the cat
Γάτος με πέταλα στην κυριολεξία, επανέρχεται 12 σχεδόν χρόνια μετά τον προηγούμενο προσωπικό του δίσκο το Kamakiriad. Σκοτεινός, ειρωνικός με την ίδια τη ζωή και τι θα του επιφυλάξει, με ώριμο no-nonsence, ελιτίστικο δε ύφος, τσακίζει εν τη συλλήψει της οποιαδήποτε φερέλπιδα προσπάθεια γιά σαλονο-τζαζυ-ροκ, με αναφορές φυσικά στο υλικό των Steely Dan αλλά και άλλων όπως πχ του πρόσφατα χαμένου Ray Charles.
Το Brite Nightgown βάζει υποψηφιότητα γιά το single της χρονιάς και κερδίζει άνετα με μιά σφιχτή και λιτή ενορχήστρωση, πολλά όργανα να παίζουν μαζί χωρίς επικαλύψεις πάνω σε ένα μινιμαλιστικό ριφ brite-night-gown αποτελούμενο από δυό μόνο νότες και ένα μόνο ακόρντο από την αρχή μέχρι το τέλος. Μιά επίμονη μονότονη διατριβή γιά το θάνατο που έρχεται μεταμφιεσμένος, αλλά ξορκισμένη σε ένα χορευτικό μοτίβο. Γιά τέσσερα από τα 8 του κομμάτια ο δίσκος αφήνει το σημάδι του στο 2006.
Pat Martino Remember: A tribute to Wes Montgomery.
Μιά συγκινητική και τίμια προσφορά από τον μεγάλο κιθαρίστα προς τη μορφή της ηλεκτρικής κιθάρας του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ο Pat σε μεγάλη ωριμότητα καταθέτει την δική του προσέγγιση στον ήχο Wes. Δεν κοπιάρει, μπαίνει στο πετσί της νότας και ο Wes είναι κοντά μας ξανά, μόνο βέβαια στα θέματα, εισαγωγές κλπ. Στον αυτοσχεδιασμό είναι Pat με βούλα. John Pattituci στο μπάσο.
Jazz manouche.
Αλλή μιά αναζήτηση στην γύφτικη ή τσιγγάνικη γαλλοβέλγικη σκηνή. Ένα διπλό άλμπουμ που καλύπτει όλη τη σκηνή. Από τον Lagrene μέχρι τον εγγονό του Reinhardt. Καθαρά γιά λόγους τεκμηρίωσης και γιά να εντρυφήσει κάποιος στο μουσικό αυτό στυλ.
Μόλις χτες και πριν βγεί το 2006
Bireli Lagrene Djangology/to bi or not to bi
Η πιό πρόσφατη προσπάθεια του κιθαρίστα σε ένα διπλό πόνημα. Το πρώτο cd είναι μιά live ηχογράφηση με τη μεγάλη ορχήστρα της WDR (ραδιοφωνίας της Δ. Γερμανίας). Αν και ακούγεται λίγο surreal γάλλος κιθαρίστας να παίζει και να τραγουδά υλικό Reinhardt ή Sinatra με γερμανική bigband υπό τη διεύθυνση αμερικανού, το αποτέλεσμα είναι αναπάντεχα καλό και δείχνει ότι η αναζήτηση είναι στο αίμα του.
Στο δεύτερο cd υπάρχει μιά συλλογή από live εκτελέσεις των solo στιγμών των συναυλιών του. Η σκηνική παρουσία στις solo εμφανίσεις του είναι μιά εμπειρία γιά το κοινό, καθώς περιλαμβάνουν μιά ιεροτελεστία με περάσματα από την κλασική, την ροκ, με το ξεκούρδισμα της κιθάρας, τη χρήση της ως κρουστό όργανο ή μπάσο. Όλα τα κομμάτια είναι ζωντανά αυτοσχεδιαστικά με μοναδική ίσως εξαίρεση ένα meddley των We are the champions- we will rock you των Queen.
Από τα άλλα που άκουσα με φίλους και γνωστούς θα σταθώ στα:
Juxtaposition Radian
The four quarters Vladislav Delay
Under the Skin Lindsey Buckingham
Amputecture The mars volta
Tusk Fleetwood Mac (σημ. με καθυστέρηση μεν, αλλά καλό χτύπημα)
The drift Scott Walker (γιά ένα μόνο κομμάτι, παραδέχομαι ότι είναι καλός δίσκος αλλά δεν μπορώ να τον ακούσω)
Επίσης καλά ακούσματα αν και παλιά, η ανακάλυψη των Ozric Tentacles στα Strangeitude, Erpland και Arboresence
το eleven tracks of whack του Walter Becker
και επίσης το Future days των Can
Προσθήκη στις 17:30
Θανάσης Παπακωνσταντίνου Η βροχή από κάτω
Bob Dylan Modern Times
Επίσης όσον αφορά τις στιγμές ορόσημα του 2006 δεν μπορώ να μην σταθώ στη συναυλία του Bireli Lagrene στο Μύλο το Γενάρη,
που ήταν γιά μένα κάτι που το περίμενα με ιδιαίτερη λαχτάρα, που τον γνώρισα από κοντά, του έσφιξα το χέρι, μιλήσαμε και παρακολούθησα και ανοιχτό σεμινάριο.
Το ίδιο το υλικό της συναυλίας υπάρχει στο dvd αυτό από την αντίστοιχη συναυλία στο Παρίσι
Live in Paris
όπου εκτός των άλλων ο Lagrene εκπλήσσει ξανά με ένα συγκλονιστικό σόλο ηλεκτρικού μπάσου ως φόρος τιμής στον Jaco Pastorius
Επίσης στις στιγμές του 2006 πρέπει να συμπεριλάβω οπωσδήποτε τη συναυλία του υπέργηρου Joe Jawinull
που βάζει τα γιαλιά σε πολλούς νέους αλλά και αυτές του άλλου ήρωα των νιάτων μου Al Di Meola (ανέλπιστα καλός και μεστός) και των Ozric Tentacles (μέτρια συναυλία, αλλά γιά ιστορικούς και μόνο λόγους).
Επίσης θα μπορούσα να συμπεριλάβω επίσης οριακά (5/12/05) και αυτήν του κουαρτέτου του Pat Martino.
Attachments
Last edited:
- 17 June 2006
- 14,350
Ούπς! αρχηγέ είσαι όλο εκπλήξεις
και ...μου χρωστάς κάτι.
take your time - αλλά ....μου το χρωστάς (Tusk).
Dimosthenis
Supreme Member
- 17 June 2006
- 3,277
Ρε γαμ--το εχω παει 5-6 φορες στο Μετροπολις και δεν το βρίσκω.Στην αρχη υπηρχε στο κομπιουτερ αλλα οχι στο ραφι, τελευται δεν το εχουν ουτε στο κομπιουτερ!Παναγιωτιδη μηπως τοχεις παρει?
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ
Supreme Member
- 19 June 2006
- 8,661
Πω, πω, έχουμε δουλειά.
Και εγώ έλεγα να βάλω τη λίστα για το 2005.
Μουκ. και εσύ δεν έβαλες για πέρυσι.
Μήπως να κάναμε κάποια μίξη;
Για τα 5 πρώτα είμαι σίγουρος.
Όπως και για το ερωτικότερο άκουσμα της χρονιάς.
Την Δευτέρα η πρώτη απόπειρα.
Και εγώ έλεγα να βάλω τη λίστα για το 2005.
Μουκ. και εσύ δεν έβαλες για πέρυσι.
Μήπως να κάναμε κάποια μίξη;
Για τα 5 πρώτα είμαι σίγουρος.
Όπως και για το ερωτικότερο άκουσμα της χρονιάς.
Την Δευτέρα η πρώτη απόπειρα.
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Δίσκοι που μού κράτησαν καλή συντροφιά το 2006 χωρίς υποχρεωτικά να είναι παραγωγής 2006.
Charlie Haden:Land of the Sun
Shigeru Umebayashi:The World of S.U
Θανάσης Παπακωνσταντίνου:H Bροχή από Κάτω.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου:Live με τούς Λαϊκεδέλικα
Keith Jarrett:Radiance.
Jonny Cash:American V,A Hundred Highways,
Gurdjieff-Tsabropoulos:Chants,Hymns and Dances.
Bruce Springsteenevil's Dust
Ketil Bjornstad,David Darling:Epigraphs.
Schubert Piano Duets:Richter,Britten
Schostakovich-Tchaikovsky,Piano Trios,Argerich,Kremer,Maisky
Scarlatti:Horowitz plays Scarlatti.
Chopin:Etudes,Pollini
Bob Dylan:Modern Times
Charlie Hunter:Songs froma the Analog Playground
Mahler 9th:Claudio Abbado
Debussy:Arturo Benedetti Michelangeli
Boris Godounov,Mousorgsky,Valery Gergiev
Mozart:Grosse Messe,C-Moll,Berliner Philarmoniker,Herbert Von Karajan
Nick Cave and the Bad Seeds:Abbatoir Blues,The Lyre of Orpheus.
Και συνεχίζουμε...εν καιρώ.
Charlie Haden:Land of the Sun
Shigeru Umebayashi:The World of S.U
Θανάσης Παπακωνσταντίνου:H Bροχή από Κάτω.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου:Live με τούς Λαϊκεδέλικα
Keith Jarrett:Radiance.
Jonny Cash:American V,A Hundred Highways,
Gurdjieff-Tsabropoulos:Chants,Hymns and Dances.
Bruce Springsteen
evil's DustKetil Bjornstad,David Darling:Epigraphs.
Schubert Piano Duets:Richter,Britten
Schostakovich-Tchaikovsky,Piano Trios,Argerich,Kremer,Maisky
Scarlatti:Horowitz plays Scarlatti.
Chopin:Etudes,Pollini
Bob Dylan:Modern Times
Charlie Hunter:Songs froma the Analog Playground
Mahler 9th:Claudio Abbado
Debussy:Arturo Benedetti Michelangeli
Boris Godounov,Mousorgsky,Valery Gergiev
Mozart:Grosse Messe,C-Moll,Berliner Philarmoniker,Herbert Von Karajan
Nick Cave and the Bad Seeds:Abbatoir Blues,The Lyre of Orpheus.
Και συνεχίζουμε...εν καιρώ.
Έκτωρ Κατσίκης
Supreme Member
The bad plus...πολύ καλοί.
Songs from the analog playground...επίσης
Ο Παπακωνσταντίνου (εννοείται...)
όσο για το orphans τι να πώ... είναι η τρίτη στη σειρά μέρα που δεν έχω ξεμυτίσει απο το σπίτι και ακούω και τα 3 CDs μονορούφι.
Και προσπαθώ να ξεκολλήσω το σαγώνι μου απο το πάτωμα...
Ο Waits είναι τεράστιος. Τελεία και παύλα.
Songs from the analog playground...επίσης
Ο Παπακωνσταντίνου (εννοείται...)
όσο για το orphans τι να πώ... είναι η τρίτη στη σειρά μέρα που δεν έχω ξεμυτίσει απο το σπίτι και ακούω και τα 3 CDs μονορούφι.
Και προσπαθώ να ξεκολλήσω το σαγώνι μου απο το πάτωμα...
Ο Waits είναι τεράστιος. Τελεία και παύλα.
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
:damnyou: καλά εσείς πλάκα έχετε....
Songs from the analogue playground.
Το έβαλα πέρσι στο 2005 και με κράξατε ότι ήταν παλιό....
Songs from the analogue playground.
Το έβαλα πέρσι στο 2005 και με κράξατε ότι ήταν παλιό....
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
O τιτλος είναι το 2006 σε δίσκους .Δεν αναφέρεται σε άλμπουμς που εκδόθηκαν το 2006 μόνον, παραπονιάρη.
Απάντηση: Re: Το 2006 σε δίσκους.
εχεις πολυ πλακα οταν σε πιανει το παραπονο... ...:ernaehrung004:
εχεις πολυ πλακα οταν σε πιανει το παραπονο...
...:ernaehrung004:λιγο offtopic
κε Παναγιωτιδη εκεινη την λιστα με τα 100 εver που σας βρηκα και σας εκανε θα την δουλεψουμε καθολου? εχουμε και μουσικες αγορες να να κανουμε!!!!
κε Παναγιωτιδη εκεινη την λιστα με τα 100 εver που σας βρηκα και σας εκανε θα την δουλεψουμε καθολου? εχουμε και μουσικες αγορες να να κανουμε!!!!
- 17 June 2006
- 14,350
Προσθήκη της τελευταίας στιγμής και πιθανότατα Δίσκος της χρονιάς:
Iro Haarla - Northbound (ECM)
η χήρα του μακαρίτη Edward Vesala.
Ασύλληπτος δίσκος.
Iro Haarla - Northbound (ECM)
η χήρα του μακαρίτη Edward Vesala.
Ασύλληπτος δίσκος.