κ.Babis νομίζω η καρδιά του κορμού της είναι έτσι κ αλλιώς καφετια με ωραία νερά.. ποσό μάλλον η ρίζα της ακόμη περισσότερο(βλ.κοντακια οπλων)Αυτό λέω Παύλο... Η βερυκοκιά είναι πολύ όμορφο ξύλο.
Η καρυδιά κόβεται και εμποτίζεται στο νερό μέχρι να σκουρίνει. Τότε είναι όμορφη, διαφορετικά δεν μου λέει κάτι.
Δεν εννοώ μόνο εξωτερικό βάψιμο Μιχάλη, αλλά και εσωτερικό. Με κάποια διαδικασία να πάρει όλο το ξύλο, μέσα έξω το ίδιο χρώμα.Η οξυα βαφεται θαυμασια και ομοιομορφα και με stain (ανιλινη) σε οποια αποχρωση θελεις.
Χθές ο Θανάσης (Σόφρων) μου θύμισε ένα κομμάτι βερυκοκιάς που μου είχε δώσει πριν κάτι μήνες...
Το ξέθαψα απ´ το μέρος που το είχα αφήσει, κάτω απο ένα πολύ χαμηλό βεραντάκι για σκιά, και το έκοψα στην κορδέλα.
Λάθος timing βέβαια μ´ αυτή τη ζέστη...
Τη στιγμή που την έκοψα είχε ήδη σκιστεί και η υγρασία ήταν πολύ ψηλή, 27 βαθμούς. Την επόμενη μέρα ακριβώς είχε γίνει κομμάτια.
Κι όλα αυτά όχι κάπου έξω στον ήλιο αλλά μέσα στο εργαστήριο.
Κατα τα άλλα έφτιαξα ένα σκαρπέλο ακόμα.
Κριμα ρε φιλε, ισως το εβλεπε λιγο ο ηλιος εκει που το ειχες
ηταν και το καλο κομματι, αυτο κοντα στη ριζα
Το σκίσιμο γίνεται λόγω απότομης εξάτμισης των υγρών του ξύλου. Αυτό πρέπει να γίνεται πολύ αργά και σε βάθος χρόνου.
Καλό θα είναι το ξύλο να αποβάλει τα υγρά του από τη φλούδα που γίνεται πολύ αργά κι όχι από το σημείο που κόπηκε και είναι γυμνό. Γί αυτό το λόγο το σημείο αυτό καλύπτεται με διάφορους τρόπους. Εγώ, όπως φαίνεται κι απ´ τα κορμουδάκια από ευκάλυπτο της φωτογραφίας, τα καλύπτω με ξυλόκολλα και χαρτί.
Τα ξύλα πρέπει να αποθηκεύονται σε σκοτεινό και όχι πολύ ζεστό μέρος για πολύ μεγάλο διάστημα μέχρι σχεδόν να νεκρώσει. Να πέσει η σχετική υγρασία του δηλαδή κάτω απ´ το 5-6% και για να γίνει αυτό, ανάλογα και το μέρος που είναι αποθηκευμένα, χρειάζεται ίςως και πάνω απο ένα χρόνο. Μερικές φορές ίσως και 2-3 χρόνια.
Με απλά λόγια δηλαδή άσε την ξήρανση του ξύλου στους ειδικούς, κι αν χρειαστεί να φτιάξεις κάτι, μια στο τόσο, χίλιες φορές καλύτερα να πάς σε μια ξυλαποθήκη και να αγοράσεις αυτό που θές.
Και τη δουλειά σου θα κάνεις κι από μπελάδες θα γλυτώσεις.
Αντε καιρός ήταν, μας έχει φάει το τι παραλάβαμε..Από ένα σκισμένο ξύλο μουρτζιάς που σκεφτόμουν να το πετάξω.
Μου περίσεψε όμως λίγο υγρό γυαλί από μια άλλη κατασκευή και είπα να το "μπαλώσω" και να το χρησιμοποιήσω κάπως...
Τελικά τίποτε δεν πάει χαμένο, έγινε μπωλάκι κι αν κρίνω απ´τις πρώτες αντιδράσεις όσων το είδαν μάλλον θα γίνει και περιζήτητο...
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.