Ηλεκτροκολληση, εργαλεια, τεχνικες και συμβουλες.

Γίνεται και είναι και σωστό,μαζί με μια ασφάλεια δίπλα,ΜΟΝΟ όμως όταν έχουμε καλή γείωση.Χωρίς γειωση δεν πέφτει ο ρελες.

με την γειωση της πριζ;ς?
 
Χωρίς γειωση δεν πέφτει ο ρελες.

Επέτρεψε μου να διαφωνήσω. Η λειτουργία του βασίζεται στην μέτρηση της διαφοράς του ρεύματος που περνάει στους 2 αγωγούς (φάση ουδέτερος)
Όταν αυτή είναι πάνω από 0.03 αμπέρ, τότε πέφτει
Καμία μα καμία σχέση με την γειωση (αν υπαχει η είναι η όχι σωστή)

Sent from my FIG-LX1 using Tapatalk
 
Γεια σε ολους,αναζητωντας μια φθηνη ηλεκτροκολληση inverter mma,διαβασα προσεκτικα ολα τα σχετικα posts και ειδα οτι δικαιως προτεινονται οι telwin και imperia,αλλα το βαλαντιο μου δεν μου επιτρεπει να αγορασω μια απο τις δυο,στα 180-200Α,παρα μονο σε κατι πιο φθηνο,οπως borman,helix,hundai,armatech,ξερω περιπου οτι η απαντηση θα ειναι καμια ,αλλα δυστυχως δεν γινεται διαφορετικα,και καθε απαντηση ειναι καλοδεχουμενη,ευχαριστω
 
Re: Απάντηση: Ηλεκτροκολληση, εργαλεια, τεχνικες και συμβουλες.

Γεια σε ολους,αναζητωντας μια φθηνη ηλεκτροκολληση inverter mma,διαβασα προσεκτικα ολα τα σχετικα posts και ειδα οτι δικαιως προτεινονται οι telwin και imperia,αλλα το βαλαντιο μου δεν μου επιτρεπει να αγορασω μια απο τις δυο,στα 180-200Α,παρα μονο σε κατι πιο φθηνο,οπως borman,helix,hundai,armatech,ξερω περιπου οτι η απαντηση θα ειναι καμια ,αλλα δυστυχως δεν γινεται διαφορετικα,και καθε απαντηση ειναι καλοδεχουμενη,ευχαριστω
Πόσο είναι το μπάτζετ σου?
Η Imperia είναι μια καλή κινεζική μάρκα που πωλείται μόνο στην Ελλάδα όπως φαίνεται και επίσημο site δεν πρόκειται να βρεις . Και η Helix είναι κινεζική αλλά πολύ καλή και αυτή είναι μόνο στην Ελλάδα , επίσημο site δεν υπάρχει αλλά πιθανόν κατασκευάστρια εταιρεία είναι η youlimachine.com μιας και αυτό γράφει πάνω συν ότι τα μοντέλα που βγάζει έχουν ίδιες ονομασίες. Η telwin ιταλική όσο γίνεται δηλαδή και γενικα είναι καλή μάρκα πωλείται σε ολόκληρη την Ευρώπη λίγο ακριβή αλλά αυτό που θα πάρεις θα είναι αυτό που λέει. Για τις υπόλοιπες είναι φθηνές κινεζικές που ένας ερασιτέχνης μπορεί να κάνει την δουλειά του εφόσον αντέξουν.
Η helix είναι vfm . Αλλιώς ψάχνεις να φέρεις από εξωτερικό που εχει καλές επιλογές.
 
Μια που ανακινηθηκε το θεμα, εχω μια ερωτηση:
Κανω πειραματα με μια ηλεκτρολληση (parkside, βεβαια 😛 ) και ενω γενικα μου βγαινουνε καλουτσικες οι κολλησεις σιγα-σιγα, εχω συνεχεια το θεμα οτι πεταγονται πολλες σταγονιτσες γυρω-γυρω. Δεν ειναι τεραστιο προβλημα, οι περισσοτερες ξεκολλανε ευκολα ή στην αναγκη τριβονται, αλλα θα ηθελα να το αποφυγω.
Ειναι θεμα τεχνικης, εργαλειου ή ηλεκτροδιων;
(Τελευταια χρησιμοποιω καποια που ειχε στα lidl... με το κιλο, αλλα και με καποια einhell απο το leroy δεν ειδα τρομερη διαφορα).
 
Χμ, 2 στα 2, δικιο θα εχετε :)
Εχει μονο 2 ρυθμισεις η κολληση (80 και 100Α νομιζω, ή αντε το πολυ 100 και 120).
Αρχικα κολλουσα με τη μικρη, αλλα εβαλα και τη μεγαλη και χωρις να ειμαι σιγουρος, ισως το πιτσιλισμα εγινε με τη μεγαλη.
Θα το τσεκαρω.
Ευχαριστω :)
 
Όπως βράζει το νερό και πιτσιλαει κάπως έτσι είναι όταν έχεις περισσότερα αμπερ ας πούμε. Ελπίζω να την έχεις χρόνια γιατί τελευταία έχουν πέσει πολύ οι ινβερτερ.
Πάντως δεν γίνεται ηλεκτροκόλληση με 2 θέσεις χωρίς να μπορείς να ρυθμίσεις Αμπέρ. Δούλεψα μια φορά parkside για να δω τι κάνει αν και ήξερα... και ήταν λες και πας ταξίδι με 50αρι μηχανάκι απελπισία δηλαδή ... για λίγα κολλήματα παλεύεται αλλά για κατασκευές με αρκετές κολλήσεις μακριά χάνεις χρόνο και η δουλειά δεν γίνεται όπως την θες.
 
Οχι πολλα, 2 περιπου αν θυμαμαι καλα.
Θελω καποια στιγμη να παρω μια inverter, αλλα προς το παρον προεχει να βρω...χωρο να τα δουλευω ολα αυτα. Γιατι μεχρι τωρα, κυριως καθονται 😛
 
Σημερα καταφερα 1η φορα να κλεισω τρυπα με την κολληση. :)
Κολλαω "κοιλοδοκο" μικρη, δηλαδη ραβδο κουφια 2χ2cm με παχος 1mm, με ραβδο μασιφ 1,5χ1,5cm και φυσικα εχω ανοιξει 3-4 τρυπες στην κουφια ραβδο.
Σημερα δοκιμασα να κλεισω μια απο αυτες, κολλοντας ελαφρα γυρω-γυρω στην τρυπα, κανοντας ολο και μικροτερους κυκλους και...επιτυχια :)
Αν εχω 1-2 παρατηρησεις-συμβουλες, για εντελως αρχαριους φυσικα (ειμαι σιγουρος οτι οι γνωστες θα τα ξερουν ολα αυτα), ειναι οι εξης:
1. Το λιωμενο σιδερο πηζει αμεσως μολις πας λιγο παραπερα. Αυτο μπορεις να το εκμεταλλευτεις, οπως για το κλεισιμο της τρυπας - μεχρι να κανω τον κυκλο η αρχη του ειχε πηξει, οποτε επιανε εκει πανω το νεο μεταλλο, αντι να πεφτει μεσα στην τρυπα.
2. Οταν δεν ξεκιναει η σπιθα, ενιοτε φταιει οτι εχει λιωσει πιο μεσα απο τον βορακα το μεταλλο και δεν ακουμπαει (νομιζω καπου ειδα οτι γινεται επιτηδες αυτο, για καλυτερη συγκεντρωση). Η απλη λυση ειναι να φας λιγο βορακα με εναν κοφτη ή κατι τετοιο.
3.1 Η κολληση δεν ειναι αυτο που φαινεται στην αρχη. Μονο μολις σπασεις τον βορακα βλεπεις την πραγματικη κολληση. Οποτε, ειδικα αν δεν εχεις ιδεα τι κανεις (οπως εγω), πρεπει να σπας συνεχεια για να καταλαβεις τι δεν κανεις σωστα και που το πετυχαινεις καλυτερα.
3.2 Γενικα, η πραγματικη κολληση ειναι πολυ μικροτερη αυτου που φαινεται στην αρχη. Εγω, τουλαχιστον, τεινω να υπερεκτιμω το ποσο υλικο-μεταλλο εχει πεσει πανω και να πηγαινω πιο γρηγορα απο οσο πρεπει. Εκει π.χ. βοηθαει να σπας το βορακα συνεχεια, για να βλεπεις τι πραγματικα γινεται.
4. Μετα που ξεκιναει η κολληση, το ηλεκτροδιο δεν κολλαει στο μεταλλο (οπως ενιοτε στην αρχη, με τις απλες μηχανες), οποτε μπορεις να πλησιασεις πιο κοντα, να ακουμπησεις στην αναγκη, μεχρι να μαθεις να κρατας την αποσταση που πρεπει για να μη σβηνει η κολληση. Αυτο ισως δημιουργει, βεβαια, αλλα θεματα.
5. Το υλικο δεν "σταζει" προς τα κατω (οπως νομιζω εγω, τουλαχιστον, στην αρχη). Περισσοτερο φευγει σαν σπρει προς τα εκει που "κοιταζει" το ηλεκτροδιο (λυθηκε κι η απορια μου, πως διαλο κολλανε προς τα πανω).

Please μη γελασετε πολυ οι γνωστες. Καποια απο τα παραπανω πιθανοτατα ειναι πασιγνωστα (ή και λαθος, βεβαια, και διορθωστε με), αλλα αν δεν στα πει καποιος στην αρχη μπορει να σε τρελλανουν. Οταν ανακαλυψα γιατι δεν ξεκιναγε η σπιθα με τιποτε (το 2.) εσκασα, γιατι μεχρι τοτε νομιζα οτι "εκοβε" η parkside απο ζεστη (εχοντας διαβασει οτι εχει πολυ μικρο κυκλο) και περιιιιιιμενα. Η κακομοιρα σημερα εβγαλε 5-6 ηλεκτροδια σχεδον σερι χωρις να παραπονεθει.
 
Να σου πω και ένα άλλο μυστικό για τις τρύπες να δοκιμάσεις. Βάλε μέσα στην τρύπα λοξά την άκρη ενός άλλου ηλεκτροδίου από ρεταλάκια που έχουν περισσέψει και κράτα το εκεί. Ξεκίνα να κολλάς γύρω από αυτό και θα λιώσει η άκρη του μαζί με την νέα κόλληση βοηθώντας έτσι να κλείσει η τρύπα πιο γρήγορα.
 
Σημερα καταφερα 1η φορα να κλεισω τρυπα με την κολληση. :)
Κολλαω "κοιλοδοκο" μικρη, δηλαδη ραβδο κουφια 2χ2cm με παχος 1mm, με ραβδο μασιφ 1,5χ1,5cm και φυσικα εχω ανοιξει 3-4 τρυπες στην κουφια ραβδο.
Σημερα δοκιμασα να κλεισω μια απο αυτες, κολλοντας ελαφρα γυρω-γυρω στην τρυπα, κανοντας ολο και μικροτερους κυκλους και...επιτυχια :)
Αν εχω 1-2 παρατηρησεις-συμβουλες, για εντελως αρχαριους φυσικα (ειμαι σιγουρος οτι οι γνωστες θα τα ξερουν ολα αυτα), ειναι οι εξης:
1. Το λιωμενο σιδερο πηζει αμεσως μολις πας λιγο παραπερα. Αυτο μπορεις να το εκμεταλλευτεις, οπως για το κλεισιμο της τρυπας - μεχρι να κανω τον κυκλο η αρχη του ειχε πηξει, οποτε επιανε εκει πανω το νεο μεταλλο, αντι να πεφτει μεσα στην τρυπα.
2. Οταν δεν ξεκιναει η σπιθα, ενιοτε φταιει οτι εχει λιωσει πιο μεσα απο τον βορακα το μεταλλο και δεν ακουμπαει (νομιζω καπου ειδα οτι γινεται επιτηδες αυτο, για καλυτερη συγκεντρωση). Η απλη λυση ειναι να φας λιγο βορακα με εναν κοφτη ή κατι τετοιο.
3.1 Η κολληση δεν ειναι αυτο που φαινεται στην αρχη. Μονο μολις σπασεις τον βορακα βλεπεις την πραγματικη κολληση. Οποτε, ειδικα αν δεν εχεις ιδεα τι κανεις (οπως εγω), πρεπει να σπας συνεχεια για να καταλαβεις τι δεν κανεις σωστα και που το πετυχαινεις καλυτερα.
3.2 Γενικα, η πραγματικη κολληση ειναι πολυ μικροτερη αυτου που φαινεται στην αρχη. Εγω, τουλαχιστον, τεινω να υπερεκτιμω το ποσο υλικο-μεταλλο εχει πεσει πανω και να πηγαινω πιο γρηγορα απο οσο πρεπει. Εκει π.χ. βοηθαει να σπας το βορακα συνεχεια, για να βλεπεις τι πραγματικα γινεται.
4. Μετα που ξεκιναει η κολληση, το ηλεκτροδιο δεν κολλαει στο μεταλλο (οπως ενιοτε στην αρχη, με τις απλες μηχανες), οποτε μπορεις να πλησιασεις πιο κοντα, να ακουμπησεις στην αναγκη, μεχρι να μαθεις να κρατας την αποσταση που πρεπει για να μη σβηνει η κολληση. Αυτο ισως δημιουργει, βεβαια, αλλα θεματα.
5. Το υλικο δεν "σταζει" προς τα κατω (οπως νομιζω εγω, τουλαχιστον, στην αρχη). Περισσοτερο φευγει σαν σπρει προς τα εκει που "κοιταζει" το ηλεκτροδιο (λυθηκε κι η απορια μου, πως διαλο κολλανε προς τα πανω).

Please μη γελασετε πολυ οι γνωστες. Καποια απο τα παραπανω πιθανοτατα ειναι πασιγνωστα (ή και λαθος, βεβαια, και διορθωστε με), αλλα αν δεν στα πει καποιος στην αρχη μπορει να σε τρελλανουν. Οταν ανακαλυψα γιατι δεν ξεκιναγε η σπιθα με τιποτε (το 2.) εσκασα, γιατι μεχρι τοτε νομιζα οτι "εκοβε" η parkside απο ζεστη (εχοντας διαβασει οτι εχει πολυ μικρο κυκλο) και περιιιιιιμενα. Η κακομοιρα σημερα εβγαλε 5-6 ηλεκτροδια σχεδον σερι χωρις να παραπονεθει.

Με το καλο να παρεις μια MIG να ληξουν ολα τα παραπανω!!!!
 
Χαλαστρή-μάστορα
Πάρε μερικά tips για την αρχή από τον Γέροντα, που έχει τρέξει μερικές εκατοντάδες μέτρα ηλεκτρόδια από παιδί 22 χρονών μέσα στην βαριά βιομηχανία, πριν αλλάξει καπέλο & πάρει τα πιο ........βελούδινα μονοπάτια.

1.Ξεκίνα να τραβάς γαζιά σε μια λάμα συμπαγή, όχι κούφιο(στραντζαριστό) για να στρώσει το χέρι σου. Προσπάθησε να γράψεις το όνομα σου στην αρχή για να μάθεις πως να στρίβεις το ηλεκτρόδιο.

2.Προμηθεύσου μια ελαφριά τσιμπίδα καλής ποιότητας. Μην έχεις πάρει καμιά τσιμπίδα τεράστια & βαριά λες & είσαι έμπειρος ¨τσιμπίδας" (έτσι τους λένε τους ηλεκτροσυγκολλητές στην πιάτσα). Η βαριά τσιμπίδα τον αρχάριο, θα τον κουράσει γρήγορα & ειδικά με το 2,5άρι ηλεκτρόδιο που λογικά θα δουλεύει για αρχή.

3.Σπάζε συχνά με ένα ματσακόνι την πάστα για να δεις τι γίνετε πίσω. Όταν θα πάρεις τον αέρα της τσιμπίδας (& όχι της μηχανής) προχωρώντας εσύ μπροστά & κολλώντας η πάστα πίσω θα φεύγει όμορφα & σχεδόν από μόνη της πάνω από το κόλλημα.
Εκεί τότε θα καταλάβεις ότι βρίσκεσαι σε καλό δρόμο, γίνεσαι μάστορας σιγά - σιγά βρε αδερφέ.

4.Μην βάζεις κάθετα το ηλεκτρόδιο εντελώς. Τρίψε το λίγο στην αρχή, χτύπησε το ελαφριά αλλά σταθερά (& όχι ...δειλά) δίπλα σε ένα μασίφ κομμάτι σίδερο ώστε να σου "ξεκινήσει", να κάνει αρχή & να "ζεσταθεί". Όχι κατευθείαν στον σημείο που θες να κολλήσεις. Κάνε γρήγορα μικρά κυκλάκια & να πατάς καλά το ηλεκτρόδιο κάτω ώστε να σου κάνει καλή ρίζα.

5.Στο κόλλημα στο στραντζαριστό θέλει τσιμπιές (πονταρισιές) & όχι συνέχεια το ηλεκτρόδιο εκεί γιατί θα σου τρυπήσει. Ρύθμισε τα αμπέρ στην μηχανή τόσο όσο ίσα για να σου προχωρά όμορφα το ηλεκτρόδιο.
Δέσε το σώμα της μηχανής σου όσο πιο κοντά γίνετε εκεί που θα κολλάς & όχι πολύ μακριά.

6.Όταν κολλάς δύο μη ισόπαχα σίδερα θέλει εμπειρία & εξοικείωση το πόσο θα πρέπει να μένει το ηλεκτρόδιο στο ένα κομμάτι & πόσο στο άλλο. Το ίδιο & όταν θα πας να κολλήσεις "ουρανό", "ανεβατό", "κατεβατό" κλπ. Ξεκίνα πρώτα με ασκήσεις εδάφους είπαμε !!!
Όσο δεν έχεις σταθερό χέρι & φεύγεις & έρχεσαι από το κόλλημα τόσο πιο πολλούς πόρους θα σου κάνει η συγκόλληση. Εκεί μετά θέλει καλό ματσακόνισμα για να φύγει καλά η πάστα από τον πόρο.

Αυτά τα λίγα.........................
 
Τι μου θύμισες ρε Κώστα...έναν κορυφαίο υδραυλικό παλιάς κοπής,το 1980,που μας έβαζε όλους ανεξαρτήτως ειδικότητας να μάθουμε να γράφουμε το όνομα μας με μια θηρία τριφασικη...Όλοι βριζαμε από μέσα μας,αλλά όλοι τον σεβομασταν!

Μακάρι να ζει ακόμα...