Κατασκευή: Χαμηλό τραπέζι για το σαλόνι. [Οξιά - 120x65 / 35 ύψος]
Πρόκειται για δωράκι για μια φίλη που πήγε σε καινούργιο σπίτι και ζήτησε ένα τέτοιο τραπέζι.
Αν και απλή κατασκευή, αποδείχθηκε αρκετά απαιτητική.
Τα παρουσιάζω εν συντομία:
Ξεκίνησα από τον Νώντα, τον Μπίτη, από τον οποίο πήρα τάβλες οξιάς 5cm (για την πάνω επιφάνεια και τα πόδια) και τάβλες 3cm οξιάς (για το ράφι και έναν πάγκο για την κουζίνα). Αν και ψάξαμε πολύ με τον Νώντα, δεν ήταν όλα τα μαδέρια ιδανικά. Κάποια ήταν στενά, κάποια είχαν σχισίματα και σημάδια. Πήρα ό,τι καλύτερο βρήκα. (γύρω στα 1400€ το κυβικό)
Τα πήγα στο ξυλουργείο των
αδερφών Γκεμίση στο Περιστέρι, και μου τα γώνιασαν, ξεφάρδισαν και πλάνισαν. Τα παιδιά κάνουν καλή δουλειά. Τα πήγα και τα πήρα την επομένη μέρα.
Έτσι ξεκίνησε η δουλειά στο εργαστήριό μου πλέον.
(οι φωτογραφίες δεν είναι ακριβώς με τη σειρά που πρέπει, ενδεικτικά τις βάζω)
Ξεκίνησα από το ράφι (και τον πάγκο για την κουζίνα) των 3cm που ήταν και η εύκολη δουλειά.
Μπισκότα - κόλλημα - λείανση στο κυλινδρικό - τρίψιμο με τα τριβεία και στρογγύλεμα των ακμών με το ρουτερ.
Μεγάλη ευκολία το
DPJ180Z Biscuit Joiner της Makita (Φρεζοκαβιλιέρα), με γλίτωσε από ένα σωρό χρονοβόρα μετρήματα. Με αυτό οι καβίλιες (μπισκότα) είναι παιχνίδι.
Παντού χρησιμοποίησα
Titebond ΙΙΙ που είναι αδιάβροχη και δίνει ένα λίγο πιο μεγάλο παράθυρο χρόνου για να σταθεροποιήσεις τα ξύλα που κολλάς.
Συνέχισα με το αμέσως πιο δύσκολο, δηλαδή τα πόδια του τραπεζιού και αμέσως κατάλαβα πως τόσο χοντρά ξύλα (5 εκατοστά) δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα, γιατί είναι βαριά και φέρνουν τα (ερασιτεχνικά) εργαλεία μου στα όριά τους.
Στο τέλος, έπιασα το πιο δύσκολο, την πάνω επιφάνεια.
Η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν πήγαινε καλά. Οι τάβλες δεν "έδεναν" η μια με την άλλη και άφηναν κενά. Όσα "ξυρίσματα" και αν έκανα στις τάβλες στο παγκοπρίονο, με όποιον δίσκο και όποια τεχνική ήξερα, μάλλον χειρότερα τα έκανα.
Τα ξύλα είχαν κάποια ελαττώματα και έπρεπε οι κακές πλευρές να πάνε από κάτω για να μην φαίνονται, οπότε δεν μπορούσα να τα βάλω με τα νερά όπως θα ήθελα. Η μια τάβλα είχε μύκητα, "Spalted" όπως μου εξήγησε ο Κυριάκος, ο οποίος μύκητας φαίνεται και στο σόκορο όπως μπορείτε να δείτε.
Ήταν τόσο μεγάλη και βαριά η επιφάνεια που ούτε χώραγε στο εργαστήριο (οπότε αναγκαστικά κάποια πράγματα έγιναν στο σαλόνι του σπιτιού), αλλά ούτε και να τη σηκώσω μόνος μου μπορούσα, οπότε χρειάστηκα αρκετές φορές βοήθεια, κάτι που είναι σπαστικό
Προχώρησε σιγά σιγά η δουλειά, με πολλά στοκαρίσματα, τριψίματα, κολλήματα και άλλα και αναμονές μέχρι να στεγνώσουν οι κόλλες και τα βερνίκια.
Χρησιμοποίησα:
2 χέρια Vitex
Diaxyl Extra. [εμποτισμού και εντομοκτόνο. Απαραίτητο σε νέα ξυλεία]
1 χέρι Vitex
Diaxyl Plus. [εμποτισμού που μπορεί - αν περαστεί πολλά χέρια - να είναι και το τελικό]
3 χέρια Vitex
Lussolac. [κρούστας, για να προστατεύει την τελική επιφάνεια από τις κακουχίες]
Όλα νερού και το τελικό σε "Ματ". Χρησιμοποίησα κοντότριχο ρολάκι (αν και το τελικό αποτέλεσμα ήταν λίγο άγριο και δεν μου άρεσε πολύ, οπότε το έτριψα με ένα 800grit)
Τέλος, έγινε σιγά σιγά η τελική συναρμολόγηση, ξανά τοπικά τριψίματα - λεπτομέρειες, στοκαρίσματα - ποδαράκια.
Το συμπέρασμα είναι για μένα ένα:
Μπορείς να κάνεις τόσο μεγάλες κατασκευές, όσο σου επιτρέπει το εργαστήριό σου και τα εργαλεία σου. Αλλιώς, είναι ταλαιπωρία
Αυτό που βλέπετε βγήκε γύρω στα 40 kg!
Ωραίο βγήκε νομίζω. Ικανοποιημένος είμαι μετά από τόσες δυσκολίες που συνάντησα. Μου πήρε πολλές μέρες να το τελειώσω.
Ελπίζω να χαρεί και η φίλη, όταν της το πάω
Τα έγραψα περιληπτικά. Αν θέλετε κάποια διευκρίνιση, μετά χαράς
www.temu.com
