Κυνήγι. Υπέρ ή κατά;

Επισης να επισημανω μια εκτροπη νοηματος, που εισηχθηκε μετα απο μια συζητηση λεξιλογιου χομπυ-αναψυχη, απο προτασεις τυπου "ευχαριστηση να σκοτωνει"...

Οχι κυριοι. Ανατρεπετε τις αξιες η τα βιωματα γιατι δεν γνωριζετε η δεν εχετε κυνηγησει ποτε.

Η ευχαριστηση υπαρχει, στο κυνηγι, αλλα δεν ειναι του "να σκοτωσεις". Αυτο ειναι μεγαλη παρεκτροπη του νοηματος.
Η ευχαριστηση ειναι οταν γυρισεις σου σπιτι σου στο τελος της μερας με την μεριδα που σου εχει κοψει ο χασαπης του ομιλου, απο την επιτυχημενη ( η οχι γιατι τοτε δεν εχεις ευχαριστηση) ημερα του κυνηγιου. Και φτιαχνεις ενα εξαιρετο πιατο για την οικογενεια σου. Και μοιραζεσαι και με φιλους σου για να δοκιμασουν κατι εξ-αιρετο και διαφορετικο. Αυτη ειναι η ευχαριστηση.

Μιλαμε παντα για κυνηγι, μεσα απο νορμες που εκδιδει η καθε νομαρχια αναλογα με τις οικολογικες της προυποθεσεις, οχι για λαθροεγκληματιες.

Παντα ετσι γινοταν και για μας αλλα κυριως και για ολη την πανιδα, η ζωη των ζωων συμπυκνωνεται σε αυτην την πραγματικοτητα. Της θηρευσης, της διαφυγης, και του αγωνα.

Οποτε οι ρητορικες ερωτησεις τυπου "Μήπως σε λίγο διαβάσουμε ότι αφού ούτως ή άλλως οι συνθήκες στα εκτροφεία (και σφαγεία) είναι άθλιες, κακώς καταδικάζουμε το κυνήγι;" δεν ειναι καν ερωτησεις και καν ρητορικες.
Εγω δεν καταδικαζω το κυνηγι, και ουτε λυπαμε τα ζωα "που πεφτουν" σ'αυτο.
Ειναι μες στην φυση τους μεσα στον ρολο τους και θα ελεγα μεσα στο καλυτερο τελος που μπορει να τους συνεβαινε.

Αν καταδικαζα οτιδηποτε θα ημουν χορτοφαγος. Το εχω προσπαθησει κατα περιοδους στη ζωη μου (και μαλιστα αρκετα μακρυχρονες και ριζοσπαστικες) αλλα....δεν μου βγαινει.

Ο πραγματικος κυνηγος τιμα το ζωο που σκοτωσε για να φαει. Κι εχει ενα αορατο δεσμο μαζι του.
που ο καταναλωτης σουπερμαρκετ δεν θα εχει ποτε.

Ούτε είναι στη φύση του θηράματος να πέφτει από σκάγια επαναλειπτικής καραμπίνας γιατί δεν έχει εξελίξει άμυνα σε αυτό από τη φύση του και δεν έχει καμία σχέση πέραν της δολοφονικής ο κυνηγός με το θήραμά του, εθισμένος και ο ίδιος στη μυρωδιά του αίματος.

Έτσι είναι, τα υπόλοιπα είναι απλώς δικαιολογίες.
 
Από την τελευταία μου εξόρμηση στην ζούγκλα του Ζωολογικού κήπου..Puma.. Όχι η μάρκα.. :) Υπέροχο ζώο...Την τίγρη την λυπήθηκα η αλήθεια είναι..Σαν θηρίο στο κλουβί..Τα λιοντάρια είναι πιο χαλαρά..Όλη μέρα λιαζονται.


View attachment 154580
 
Επισης να επισημανω μια εκτροπη νοηματος, που εισηχθηκε μετα απο μια συζητηση λεξιλογιου χομπυ-αναψυχη, απο προτασεις τυπου "ευχαριστηση να σκοτωνει"...

Οχι κυριοι. Ανατρεπετε τις αξιες η τα βιωματα γιατι δεν γνωριζετε η δεν εχετε κυνηγησει ποτε.

Η ευχαριστηση υπαρχει, στο κυνηγι, αλλα δεν ειναι του "να σκοτωσεις". Αυτο ειναι μεγαλη παρεκτροπη του νοηματος.
Η ευχαριστηση ειναι οταν γυρισεις σου σπιτι σου στο τελος της μερας με την μεριδα που σου εχει κοψει ο χασαπης του ομιλου, απο την επιτυχημενη ( η οχι γιατι τοτε δεν εχεις ευχαριστηση) ημερα του κυνηγιου. Και φτιαχνεις ενα εξαιρετο πιατο για την οικογενεια σου. Και μοιραζεσαι και με φιλους σου για να δοκιμασουν κατι εξ-αιρετο και διαφορετικο. Αυτη ειναι η ευχαριστηση.

Μιλαμε παντα για κυνηγι, μεσα απο νορμες που εκδιδει η καθε νομαρχια αναλογα με τις οικολογικες της προυποθεσεις, οχι για λαθροεγκληματιες.

Παντα ετσι γινοταν και για μας αλλα κυριως και για ολη την πανιδα, η ζωη των ζωων συμπυκνωνεται σε αυτην την πραγματικοτητα. Της θηρευσης, της διαφυγης, και του αγωνα.

Οποτε οι ρητορικες ερωτησεις τυπου "Μήπως σε λίγο διαβάσουμε ότι αφού ούτως ή άλλως οι συνθήκες στα εκτροφεία (και σφαγεία) είναι άθλιες, κακώς καταδικάζουμε το κυνήγι;" δεν ειναι καν ερωτησεις και καν ρητορικες.
Εγω δεν καταδικαζω το κυνηγι, και ουτε λυπαμε τα ζωα "που πεφτουν" σ'αυτο.
Ειναι μες στην φυση τους μεσα στον ρολο τους και θα ελεγα μεσα στο καλυτερο τελος που μπορει να τους συνεβαινε.

Αν καταδικαζα οτιδηποτε θα ημουν χορτοφαγος. Το εχω προσπαθησει κατα περιοδους στη ζωη μου (και μαλιστα αρκετα μακρυχρονες και ριζοσπαστικες) αλλα....δεν μου βγαινει.

Ο πραγματικος κυνηγος τιμα το ζωο που σκοτωσε για να φαει. Κι εχει ενα αορατο δεσμο μαζι του.
που ο καταναλωτης σουπερμαρκετ δεν θα εχει ποτε.


Πολύ ανθρωποκεντρική προσέγγιση, με την κακή έννοια : είμαι ο πλέον νοήμων άρα και ο πιο δυνατός (εγώ ο άνθρωπος) οπότε υποταχθείτε κατώτερα είδη!
Η πρόκληση όμως είναι να κάνεις την υπέρβαση, να θεωρήσεις εαυτόν απλώς ένα ακόμη είδος του πλανήτη.
 
Από την τελευταία μου εξόρμηση στην ζούγκλα του Ζωολογικού κήπου..Puma.. Όχι η μάρκα.. :) Υπέροχο ζώο...Την τίγρη την λυπήθηκα η αλήθεια είναι..Σαν θηρίο στο κλουβί..Τα λιοντάρια είναι πιο χαλαρά..Όλη μέρα λιαζονται.

Το οποίο Puma, μαζί με το Cheetah είναι στην ίδια ακριβώς οικογένεια με τις γάτες. Yπάρχει αιλουροειδές που να μην είναι όμορφο; :)
 
Το τρομερό είναι ότι ο άνθρωπος είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Η αγωνία του όμως και η ανασφάλειά του τον κάνουν σαν τα υπόλοιπα ζώα.

Να μάχεται να νικήσει σε μάχη που δεν υφίσταται.

Γιατί ο άνθρωπος καταλαβαίνει τι έχει σημασία και το απεμπολεί από την αγωνία επιβεβαίωσης.

Αυτή είναι η τραγικότητα του ανθρώπου.

Να μπορεί να πετάει στους ουρανούς αλλά να προτιμάει να ματώνει στις αρένες.
 
Η πρόκληση όμως είναι να κάνεις την υπέρβαση, να θεωρήσεις εαυτόν απλώς ένα ακόμη είδος του πλανήτη.

Μα αυτό ακριβώς είναι που κάνουν τα είδη του πλανήτη - κυνηγούν. Εμείς απλά σαν πιο εξελιγμένο χρησιμοποιούμε κουμπούρια και μαχαίρα, οι τίγρεις χρησιμοποιούν τα ενσωματωμένα μαχαίρια στις οδοντοστοιχίες και τα νύχια τους, κ.ο.κ.

Σίγουρα σωστό είναι αυτό που λέει ο pleo, ότι θα χρειαστούν χιλιετίες για να εξελίξουν τα υπόλοιπα ζώα άμυνες στα κουμπούρια μας (που με τη σειρά τους, αν υπάρχει ακόμα ανθρώπινο είδος, θα'χουν εξελιχθεί 10 χιλιάδες φορές έως τότε). Όμως φιλοσοφικά, το ίδιο κάνουμε με αυτό που έκαναν οι Νεάντερταλ. Κυνηγάμε (είτε με το τουφέκι μας είτε με την πιστωτική μας στο χασάπη) για να φάμε.

Ξαναλέω, κάτι 'έπαθλα' από ελέφαντες, κάτι φόνοι για αναυψή και κάτι βασανιστές προφανώς δε συμπεριλαμβάνονται στον παραπάνω συλλογισμό.
 
Το οποίο Puma, μαζί με το Cheetah είναι στην ίδια ακριβώς οικογένεια με τις γάτες. Yπάρχει αιλουροειδές που να μην είναι όμορφο; :)

Το πιο επιτυχημένο θηλαστικό στον πλανήτη.

μετά τον άνθρωπο (αν μπορεί όλη η ανθρωπότητα να μοιραστεί τις επιτυχίες ολίγων)
 
... Όμως φιλοσοφικά, το ίδιο κάνουμε με αυτό που έκαναν οι Νεάντερταλ......

Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Ο χασάπης και η πιστωτική δεν έχουν σχέση με κυνήγια και νεατερνταλ.

Χάσμα και αντίφαση
 
Μα αυτό ακριβώς είναι που κάνουν τα είδη του πλανήτη - κυνηγούν. Εμείς απλά σαν πιο εξελιγμένο χρησιμοποιούμε κουμπούρια και μαχαίρα, οι τίγρεις χρησιμοποιούν τα ενσωματωμένα μαχαίρια στις οδοντοστοιχίες και τα νύχια τους, κ.ο.κ.

Σίγουρα σωστό είναι αυτό που λέει ο pleo, ότι θα χρειαστούν χιλιετίες για να εξελίξουν τα υπόλοιπα ζώα άμυνες στα κουμπούρια μας (που με τη σειρά τους, αν υπάρχει ακόμα ανθρώπινο είδος, θα'χουν εξελιχθεί 10 χιλιάδες φορές έως τότε). Όμως φιλοσοφικά, το ίδιο κάνουμε με αυτό που έκαναν οι Νεάντερταλ. Κυνηγάμε (είτε με το τουφέκι μας είτε με την πιστωτική μας στο χασάπη) για να φάμε.

Ξαναλέω, κάτι 'έπαθλα' από ελέφαντες, κάτι φόνοι για αναυψή και κάτι βασανιστές προφανώς δε συμπεριλαμβάνονται στον παραπάνω συλλογισμό.

Στη φύση το κυνήγι δεν έχει την 100% επιτυχία που έχει το κυνήγι με την καραμπίνα. Οι πιθανότητες να πετύχει ένα λιοντάρι το θήραμά του είναι 1 στις 10 και θα πρέπει να είναι και τυχερό. Και φυσικά όλο αυτό με τον κίνδυνο εν τέλει να μείνει νηστικό (αφού για τροφή κυνηγά) και η ενέργεια που έχει ξοδέψει να μην του φτάσει για να ξαναπροσπαθήσει. Και ίσως και να πεθάνει επειδή δεν τα κατάφερε.

Δεν υπάρχει καμία σύγκριση με το κυνήγι που κάνει ο άνθρωπος σήμερα. Απολύτως καμία σχέση.
 
Απάντηση: Re: Κυνήγι. Υπέρ ή κατά;

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, το έχω νιώσει τη μια φορά στη ζωή μου που πήγα για ψάρεμα. Ίσως να'χει να κάνει με ένστικτα που κουβαλάμε απ'τη φύση μας, ασχέτως αν ουδέποτε τα καλλιεργήσαμε στη ζωή μας.
Μια τέτοια προσέγγιση δεν την είχα κάνει ποτέ, αλλά είναι πραγματικά πολύ εύστοχη! Μπράβο.

Καλώς σας βρήκα παιδιά.

Στάλθηκε από το SM-G930F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Η αγάπη για τις πανσετες :)

LOL Καλο... αλλα στο περιπου καπως ετσι.


Και για να γινω πιο συγκεκριμενος στην ερωτηση
Και τι ήταν που νίκησε αυτή την λύπη? :(

Απο ενα σημειο και μετα αισθανομουν χαλια, και απο φυσικη και απο νευρικη κατασταση.

Και ερχοταν ενα σημειο ρηξης.
 
Στη φύση το κυνήγι δεν έχει την 100% επιτυχία που έχει το κυνήγι με την καραμπίνα.

100% επιτυχία δεν έχει η καραμπίνα, 100% έχει μόνο ο χασάπης, που θανατώνει το ζώο ακινητοποιημένο και χωρίς την παραμικρή διαφυγή. Ο οποίος περιέργως αθωώνεται στο θρεντ.
 
Το οποίο Puma, μαζί με το Cheetah είναι στην ίδια ακριβώς οικογένεια με τις γάτες. Yπάρχει αιλουροειδές που να μην είναι όμορφο; :)

Πράγματι, μικρές ή μεγαλύτερες γάτες είναι πανέμορφα και θαυμαστά ζώα.
 
...

Απο ενα σημειο και μετα αισθανομουν χαλια, και απο φυσικη και απο νευρικη κατασταση.

Και ερχοταν ενα σημειο ρηξης.

Και στον κόσμο υπάρχουν μόνο τα άκρα?

Ή full δικαιολόγηση της κρεατοφαγιας/κυνηγιού (που είναι το χειρότερο) ή φανατική χορτοφαγία?

Μπορούσες να κάνεις ένα δυό βήματα πίσω ξέρεις.

Όχι να γυρίσεις στο μηδέν.


Τέσπα.
 
Πολυ φοβαμαι (αλλα και χαιρομαι) οτι το νημα εχει επιστρεψει ... εκει που ΚΑΙΕΙ την εννοια Ανθρωπια.
Σε αλλους λιγοτερο και αλλους περισσοτερο. Δεν λεω οτι εγω ειμαι στους πρωτους, γιατι καποτε εμεινα
τρεις μερες χωρις φαγητο ... και ΕΙΔΑ καποια "πραγματα" μεσα μου.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. Ακομα και χωρις να πεινασω ... ως κυνηγος !
Καποιοι αλλοι .... το επιζητουν. Η τουλαχιστον, δεν νιωθουν ασχημα. Πασο ... τι αλλο να πω ...
 
100% επιτυχία δεν έχει η καραμπίνα, 100% έχει μόνο ο χασάπης, που θανατώνει το ζώο ακινητοποιημένο και χωρίς την παραμικρή διαφυγή. Ο οποίος περιέργως αθωώνεται στο θρεντ.

Δηλαδή ειλικρινά δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά Ιάσωνα και θέλεις να την εξηγήσουμε?

Ξανά?