Επισης να επισημανω μια εκτροπη νοηματος, που εισηχθηκε μετα απο μια συζητηση λεξιλογιου χομπυ-αναψυχη, απο προτασεις τυπου "ευχαριστηση να σκοτωνει"...
Οχι κυριοι. Ανατρεπετε τις αξιες η τα βιωματα γιατι δεν γνωριζετε η δεν εχετε κυνηγησει ποτε.
Η ευχαριστηση υπαρχει, στο κυνηγι, αλλα δεν ειναι του "να σκοτωσεις". Αυτο ειναι μεγαλη παρεκτροπη του νοηματος.
Η ευχαριστηση ειναι οταν γυρισεις σου σπιτι σου στο τελος της μερας με την μεριδα που σου εχει κοψει ο χασαπης του ομιλου, απο την επιτυχημενη ( η οχι γιατι τοτε δεν εχεις ευχαριστηση) ημερα του κυνηγιου. Και φτιαχνεις ενα εξαιρετο πιατο για την οικογενεια σου. Και μοιραζεσαι και με φιλους σου για να δοκιμασουν κατι εξ-αιρετο και διαφορετικο. Αυτη ειναι η ευχαριστηση.
Μιλαμε παντα για κυνηγι, μεσα απο νορμες που εκδιδει η καθε νομαρχια αναλογα με τις οικολογικες της προυποθεσεις, οχι για λαθροεγκληματιες.
Παντα ετσι γινοταν και για μας αλλα κυριως και για ολη την πανιδα, η ζωη των ζωων συμπυκνωνεται σε αυτην την πραγματικοτητα. Της θηρευσης, της διαφυγης, και του αγωνα.
Οποτε οι ρητορικες ερωτησεις τυπου "Μήπως σε λίγο διαβάσουμε ότι αφού ούτως ή άλλως οι συνθήκες στα εκτροφεία (και σφαγεία) είναι άθλιες, κακώς καταδικάζουμε το κυνήγι;" δεν ειναι καν ερωτησεις και καν ρητορικες.
Εγω δεν καταδικαζω το κυνηγι, και ουτε λυπαμε τα ζωα "που πεφτουν" σ'αυτο.
Ειναι μες στην φυση τους μεσα στον ρολο τους και θα ελεγα μεσα στο καλυτερο τελος που μπορει να τους συνεβαινε.
Αν καταδικαζα οτιδηποτε θα ημουν χορτοφαγος. Το εχω προσπαθησει κατα περιοδους στη ζωη μου (και μαλιστα αρκετα μακρυχρονες και ριζοσπαστικες) αλλα....δεν μου βγαινει.
Ο πραγματικος κυνηγος τιμα το ζωο που σκοτωσε για να φαει. Κι εχει ενα αορατο δεσμο μαζι του.
που ο καταναλωτης σουπερμαρκετ δεν θα εχει ποτε.
Η αγάπη για τις πανσετες![]()
Επισης να επισημανω μια εκτροπη νοηματος, που εισηχθηκε μετα απο μια συζητηση λεξιλογιου χομπυ-αναψυχη, απο προτασεις τυπου "ευχαριστηση να σκοτωνει"...
Οχι κυριοι. Ανατρεπετε τις αξιες η τα βιωματα γιατι δεν γνωριζετε η δεν εχετε κυνηγησει ποτε.
Η ευχαριστηση υπαρχει, στο κυνηγι, αλλα δεν ειναι του "να σκοτωσεις". Αυτο ειναι μεγαλη παρεκτροπη του νοηματος.
Η ευχαριστηση ειναι οταν γυρισεις σου σπιτι σου στο τελος της μερας με την μεριδα που σου εχει κοψει ο χασαπης του ομιλου, απο την επιτυχημενη ( η οχι γιατι τοτε δεν εχεις ευχαριστηση) ημερα του κυνηγιου. Και φτιαχνεις ενα εξαιρετο πιατο για την οικογενεια σου. Και μοιραζεσαι και με φιλους σου για να δοκιμασουν κατι εξ-αιρετο και διαφορετικο. Αυτη ειναι η ευχαριστηση.
Μιλαμε παντα για κυνηγι, μεσα απο νορμες που εκδιδει η καθε νομαρχια αναλογα με τις οικολογικες της προυποθεσεις, οχι για λαθροεγκληματιες.
Παντα ετσι γινοταν και για μας αλλα κυριως και για ολη την πανιδα, η ζωη των ζωων συμπυκνωνεται σε αυτην την πραγματικοτητα. Της θηρευσης, της διαφυγης, και του αγωνα.
Οποτε οι ρητορικες ερωτησεις τυπου "Μήπως σε λίγο διαβάσουμε ότι αφού ούτως ή άλλως οι συνθήκες στα εκτροφεία (και σφαγεία) είναι άθλιες, κακώς καταδικάζουμε το κυνήγι;" δεν ειναι καν ερωτησεις και καν ρητορικες.
Εγω δεν καταδικαζω το κυνηγι, και ουτε λυπαμε τα ζωα "που πεφτουν" σ'αυτο.
Ειναι μες στην φυση τους μεσα στον ρολο τους και θα ελεγα μεσα στο καλυτερο τελος που μπορει να τους συνεβαινε.
Αν καταδικαζα οτιδηποτε θα ημουν χορτοφαγος. Το εχω προσπαθησει κατα περιοδους στη ζωη μου (και μαλιστα αρκετα μακρυχρονες και ριζοσπαστικες) αλλα....δεν μου βγαινει.
Ο πραγματικος κυνηγος τιμα το ζωο που σκοτωσε για να φαει. Κι εχει ενα αορατο δεσμο μαζι του.
που ο καταναλωτης σουπερμαρκετ δεν θα εχει ποτε.
Από την τελευταία μου εξόρμηση στην ζούγκλα του Ζωολογικού κήπου..Puma.. Όχι η μάρκα..Υπέροχο ζώο...Την τίγρη την λυπήθηκα η αλήθεια είναι..Σαν θηρίο στο κλουβί..Τα λιοντάρια είναι πιο χαλαρά..Όλη μέρα λιαζονται.
Η πρόκληση όμως είναι να κάνεις την υπέρβαση, να θεωρήσεις εαυτόν απλώς ένα ακόμη είδος του πλανήτη.
Το οποίο Puma, μαζί με το Cheetah είναι στην ίδια ακριβώς οικογένεια με τις γάτες. Yπάρχει αιλουροειδές που να μην είναι όμορφο;![]()
... Όμως φιλοσοφικά, το ίδιο κάνουμε με αυτό που έκαναν οι Νεάντερταλ......
Μα αυτό ακριβώς είναι που κάνουν τα είδη του πλανήτη - κυνηγούν. Εμείς απλά σαν πιο εξελιγμένο χρησιμοποιούμε κουμπούρια και μαχαίρα, οι τίγρεις χρησιμοποιούν τα ενσωματωμένα μαχαίρια στις οδοντοστοιχίες και τα νύχια τους, κ.ο.κ.
Σίγουρα σωστό είναι αυτό που λέει ο pleo, ότι θα χρειαστούν χιλιετίες για να εξελίξουν τα υπόλοιπα ζώα άμυνες στα κουμπούρια μας (που με τη σειρά τους, αν υπάρχει ακόμα ανθρώπινο είδος, θα'χουν εξελιχθεί 10 χιλιάδες φορές έως τότε). Όμως φιλοσοφικά, το ίδιο κάνουμε με αυτό που έκαναν οι Νεάντερταλ. Κυνηγάμε (είτε με το τουφέκι μας είτε με την πιστωτική μας στο χασάπη) για να φάμε.
Ξαναλέω, κάτι 'έπαθλα' από ελέφαντες, κάτι φόνοι για αναυψή και κάτι βασανιστές προφανώς δε συμπεριλαμβάνονται στον παραπάνω συλλογισμό.
Μια τέτοια προσέγγιση δεν την είχα κάνει ποτέ, αλλά είναι πραγματικά πολύ εύστοχη! Μπράβο.Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, το έχω νιώσει τη μια φορά στη ζωή μου που πήγα για ψάρεμα. Ίσως να'χει να κάνει με ένστικτα που κουβαλάμε απ'τη φύση μας, ασχέτως αν ουδέποτε τα καλλιεργήσαμε στη ζωή μας.
Η αγάπη για τις πανσετες![]()
Και τι ήταν που νίκησε αυτή την λύπη?![]()
Στη φύση το κυνήγι δεν έχει την 100% επιτυχία που έχει το κυνήγι με την καραμπίνα.
Το οποίο Puma, μαζί με το Cheetah είναι στην ίδια ακριβώς οικογένεια με τις γάτες. Yπάρχει αιλουροειδές που να μην είναι όμορφο;![]()
...
Απο ενα σημειο και μετα αισθανομουν χαλια, και απο φυσικη και απο νευρικη κατασταση.
Και ερχοταν ενα σημειο ρηξης.
100% επιτυχία δεν έχει η καραμπίνα, 100% έχει μόνο ο χασάπης, που θανατώνει το ζώο ακινητοποιημένο και χωρίς την παραμικρή διαφυγή. Ο οποίος περιέργως αθωώνεται στο θρεντ.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.