Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

Αυτό το τελευταίο το έχω, υπέροχος δίσκος πραγματικά!

380372363678.jpg


Τον αγόρασα γιατί έψαχνα μιά ηχογράφηση της Pavane του Faure,αλλά όλα τα κομμάτια που περιέχει είναι υπέροχα ερμηνευμένα.

Την έβδομη συμφωνία την έχω σε μιά ηχογράφηση με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. O Beecham ήταν εκπληκτικός ερμηνευτής του Sibelius, μάλιστα είχε δώσει και τις πρεμιέρες κάποιων συμφωνιών του. Είχε την οικονομική δυνατότητα, όντας γιός μεγαλοβιομηχάνου, να παίζει ότι ήθελε και συγκεντρώθηκε σε ρεπερτόριο που του άρεσε. (όπερα, γαλλική μουσική, Mozart, Sibelius, Delius, Haydn, σχετικά λίγος Beethoven, ελάχιστος Brahms,).

Αλήθεια Λουκά, ποιά ηχογράφηση της 1ης Συμφωνίας του Sibelius θα συνιστούσες; έχω Kletzki και Collins, υπέροχοι και οι δύο, με τον Collins να κερδίζει με διαφορά στήθους λόγω ηχογράφησης...

lxt2694o.jpg


θα ήθελα όμως και μιά καλή στερεοφωνική. Τι λες για τον Barbirolli; Η Karelia Suite του είναι εξαιρετική, αλλά για τις συμφωνίες δεν ξέρω
 
Μια καλή στερεοφωνική 1η θα πρότεινα δύο [!]:
Ο Barbirolli είναι η αδυναμία μου από τότε που έμενα Αγγλία. Η πρώτη μου επαφή με τον συνθέτη ήταν η 1η και η 2η συμφωνία σε HMV. Επίσης και με τον Maazel σε Decca. Πρέπει να έχω διαθέσιμα και τα δύο σε πρώτες χαράξεις. Λ.Σ.
 
Είσαι σίγουρος για τον Maazel; Έχω τη Δεύτερη, Τρίτη και Έκτη με αυτόν και μου φαίνονται (ειδικά η Δεύτερη) λίγο, πως να το πω, μανιερίστικες. Αλλά θα το δοκιμάσω.
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
Είσαι σίγουρος για τον Maazel; Έχω τη Δεύτερη, Τρίτη και Έκτη με αυτόν και μου φαίνονται (ειδικά η Δεύτερη) λίγο, πως να το πω, μανιερίστικες. Αλλά θα το δοκιμάσω.
Click to expand...
Η μόνη τρίτη που μου αρέσει είναι αυτή με τον Berglund, η αναλογική. Δεν μου αρέσει ούτε με τον Maazel ούτε με τον Barbirolli, αλλά ούτε και με τον Davis σε Philips.
Το πρόβλημα που έχω είναι με τον ρυθμό που μου αρέσει μόνο με τον Berglund. Λ.Σ.
 


Uploaded with ImageShack.us

Tapiola...

Eduard Van Beinum / Amstredam Orchestra / Decca Eclispse ECS 655 (μαζι με το En Saga)

Colin Davis / Boston Symphony / Philips 9500 1443 (μαζί με την 4η Συμφωνία)

Προτιμώ τον Davis
 
Με τον Serebrier έχω τα ορχηστρικά έργα του Janacek και την Carmen Suite του Bizet, όλα εξαιρετικές ερμηνείες αν και CD :smile:
Ακούγεται ενδιαφέρων σαν ερμηνευτής του Sibelius. O Van Beinum είναι από τους αγαπημένους μου: παραγνωρισμένος, πέθανε πρόωρα και ξεχάστηκε γρήγορα αν και άφησε πολλές και καλές ηχογραφήσεις.Στο En Saga προτιμώ τον Anthony Collins, αλλά και ο Ashkenazy σε ψηφιακή Decca δεν είναι άσχημος.
Η Decca Eclipse που έχεις είναι η ψευδοστερεοφωνική έκδοση ενός μονοφωνικού πρωτότυπου, επόμενο είναι να μη σου αρέσει. Προσωπικά έχω άσχημη εμπειρία από τη σειρά αυτή και την αποφεύγω.
 
  • Like
Reactions: Γιώργος Μ
Δεν μου αρέσει τόσο όσο του Davis ως εκτέλεση, πάντως πολύ σωστά εντόπισες ότι είναι electronically reprossesed... αλλά παραδόξος δεν ακούγεται άσχημα...έχει μια απόκοσμη χροιά που ταιριάζει με το έργο... θα έχω υπόψη μου Colins / Askenazy...

Κατά την άποψη μου ο Serebrier δίνει ρέστα, εμένα πάντως μου αρέσει αρκετά.
 
Για την δεύτερη που λέγαμε η παλιά του Barbirolli με Royal Philharmonic σε RCA/Reader's Digest ή επανέκδοση της Chesky είναι η καλύτερη.
Ξέχασα φυσικά να αναφέρω ίσως την καλύτερη δεύτερη από όλες με τον G.Szell, Concertgebοuw σε Columbia ή CBS ή Philips HI-FI STEREO του 1964. Λ.Σ.
 
Lucas Stephanides - Anakrousis said:
Για την δεύτερη που λέγαμε η παλιά του Barbirolli με Royal Philharmonic σε RCA/Reader's Digest ή επανέκδοση της Chesky είναι η καλύτερη.
Ξέχασα φυσικά να αναφέρω ίσως την καλύτερη δεύτερη από όλες με τον G.Szell, Concertgebοuw σε Columbia ή CBS ή Philips HI-FI STEREO του 1964. Λ.Σ.
Click to expand...

Δεύτερη Sibelius με Szell...πάντα την ζαχάρωνα. Λουκά, ποιά έκδοση συνιστάς;
 
O Szell είναι και δική μου αναφορά στην δεύτερη του Sibelius στον εικονιζόμενο δίσκο της Philips.

sibelius 2.jpg

Καλός όμως είναι και ο Okko Kamu στην δεύτερη εικονιζόμενη συλλογή της DG.

sibelius karajian.jpg

H συλλογή αυτή αποτελεί την πρώτη μου επαφή με το έργο του Sibelius.
Περιλαμβάνει τις πρώτες τρεις συμφωνίες με την συμφωνική του Helsinki και τον Okko Kamu και τις επόμενες με τον Karajan και το Βερολίνο. Αναφορά θεωρώ τον Karajan και στην 5η συμφωνία. Δεν έχω όμως ακούσει μια προγενέστερη εγγραφή του Karajan με την Philharmonia σε EMI και θα με ενδιέφερε η σύγκριση τους.

Όταν ακούω την 6η συμφωνία προτιμώ τον Davis με την Βοστόνη σε Philips. Ο ήχος της Philips είναι ζεστός και συνάμα διαυγής.

sibelius 6.jpg

Θεωρώ ότι ο Davis αποτελεί την καλύτερη συνολικά συλλογή με όλες τις συμφωνίες του Sibelius. Η Βοστόνη έχει παράδοση στην ερμηνεία των έργων του συνθέτη από την εποχή που είχε διευθυντή τον Serge Koussevitzky. Πιστεύω- έχω δει- ότι η παράδοση έχει μεγάλη σημασία.

Η δημοφιλία ενός συνθέτη βέβαια πρώτα πρώτα εξαρτάται από την απήχηση που έχει η μουσική του. Σε κάποιο όμως βαθμό εξαρτάται από το πόσο συχνά παρουσιάζονται τα έργα του από τους μαέστρους. Το έργο του Sibelius παρουσιάστηκε συστηματικά από μεγάλους μαέστρους όπως ο Beecham, Stokowski και Κοussevitzky αλλά για μεγάλο διάστημα δεν αποτελούσε την πρώτη προτίμηση των Γερμανών μαέστρων.

Μια ακόμη συλλογή όλων των συμφωνιών, που δεν έχω ακούσει, υπάρχει με τον Roschdestwenskij και νομίζω ο Κώστας Ζ. έχει αναφέρει τον Sanderling.
Θέλω τέλος να τονίσω ότι η εμπειρία μου και η δισκοθήκη μου στον Sibelius είναι περιορισμένη οπότε εκφράζω τις απόψεις μου με κάποια επιφύλαξη.
 
Κώστα Ζ. σημείωσε λάθος. Ο Szell είναι μόνο σε Philips και όχι σε Columbia 'η CBS. Μπερδεύτηκα με την 4η του Mahler. Η παραπάνω φωτογραφία εξωφύλλου που ανάρτησε ο άλλος Κώστας είναι η έκδοση Αμερικάνικης Philips και μάλιστα μιά πρώιμη έκδοση θα έχει τα καλά στοιχεία της Mercury. Αυτό είναι το δεύτερο αντίτυπο που έχω. Ειδ'άλλως θα είναι Philips Ολλανδίας ή Αγγλίας. Της Αγγλίας είναι το άλλο μου αντίτυπο με Hi-Fi stereo εξώφυλλο και σκούρη σοκαλατί ετικέτα με ασημί γραφικά. Λ.Σ.
 
Έκανα μιά μικρή συγκριτική ακρόαση μεταξύ τριών ηχογραφήσεων της 5ης του Sibelius.

Kurt Sanderling
sibelius-sinfonie_nr._5._finlandia._valse_triste.._berli.jpg


Karajan/Philharmonia

bl1937.jpg


Collins/London Symphony

LXT5083.JPG


Οι δύο πρώτες ερμηνείες μοιάζουν πολύ. Στρογγυλεύουν τις αιχμές της μουσικής αποφεύγοντας έντονες μεταλλαγές σε τέμπι και δυναμικές. Ο Sanderling είναι πιό συμφωνικός, ενσωματώνει τα σόλο πνευστά στον ήχο της ορχήστρας, ενώ ο Karajan προτιμά να τα αναδεικνύει, δίνοντας στο έργο μιά ποιότητα μουσικής δωματίου που ίσως δεν του ταιριάζει. Μπορεί απλά να ήθελε να επιδείξει τις ικανότητες των μουσικών του (η Philharmonia διέθετε τότε εκπληκτικούς μουσικούς στα πρώτα αναλόγια).

Εν κατακλείδι προτιμώ τον Collins. Δε διαθέτει τη μαστοριά των δύο πρώτων, αλλά έχει πάθος. Γι αυτό ίσως καταφέρνει να διακρίνει στη συμφωνία πράγματα που διαφεύγουν από τους προαναφερθέντες μαέστρους: τα έγχορδά του είναι πιό παγερά, τα πνευστά του πιό θριαμβικά στο φινάλε του πρώτου μέρους, το κόρνο στην αρχή πιό μοναχικό...και έχει και καλύτερο ήχο (αλήθεια!).
 
Γιατί ακούμε συνέχεια "ολοκληρωμένες" ηχογραφήσεις; Γιατί ακούμε όλα μαζί τα Πρελούδια ή τα Νυχτερινά του Chopin, όλες τις σονάτες του Brahms ή τα moments musicaux του Schubert; Οι συνθέτες ποτέ δεν προόριζαν αυτά τα έργα για να ερμηνευτούν όλα μαζί, ούτε και συμβαίνει αυτό ποτέ σε συναυλία (με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως του Arthur Schnabel που υπέβαλλε τους ακροατές του σε πραγματικά μαρτύρια).Έτσι ενώ έχω όλα τα έργα για πιάνο του Brahms με τον Julius Katchen ο δίσκος με πιανιστικά έργα του που προτιμώ είναι αυτός:
LM1787.JPG


Mιά υπέροχη εκλογή από δημοφιλή έργα, που άνετα θα μπορούσε να είναι το πρόγραμμα μιάς ζωντανής συναυλίας. Γιά όποιον ξυνίζει τα μούτρα στη σκέψη του Rubinstein ως ερμηνευτή του Brahms, να υπενθυμίσω ότι έλαβε τη μουσική του παιδεία στο Βερολίνο από τον Karl Heinrich Barth, τον ίδιο δάσκαλο του πιάνου που δίδαξε αργότερα και τον Kempff, καθώς και ότι τα δίδακτρά του πλήρωνε ο φίλος του Brahms Joseph Joachim. Ως εκ τούτου η εκτίμησή του Rubinstein για τον Brahms σαν συνθέτη ήταν τεράστια, τον αγαπούσε περισσότερο και από τον συμπατριώτη του Chopin.
To παίξιμο είναι τυπικός Rubinstein: φρεσκάδα, νεανικότητα, απόλυτη έλλειψη συναισθηματισμού, γλυκερότητας αλλά και τευτονικής μελαγχολίας. Αυτός είναι και ο λόγος που η γερμανίδα γυναίκα μου δεν συμπαθεί το συγκεκριμένο συνδυασμό ερμηνευτή και μουσικής: Λέει ότι μετατρέπει τον βαρύ, σκεφτικό και μελαγχολικό Brahms σε ελαφριά μουσική του σαλονιού. Περί ορέξεως ουδείς λόγος.Εμένα πάντως μου αρέσει.
 
Κώστα δεν έχεις και άδικο. Θυμάμαι στο Manchester [1976 ή 77 τον χειμώνα] όταν έκανα Master και πήγαμε να ακούσουμε τον Ashkenazy να παίζει όλα τα πρελούδια του Chopin. Κάθε λίγα λεπτά έπρεπε να σηκώνεται για τη γνωστή υπόκλιση και τα χειροκροτήματα. Ήταν 'άσχημη' εμπειρία όντας και άπειρος εγώ μέχρι να συγκεντρωθώ τέλειωνε το πρελούδιο!!! Λ.Σ.
 
'Eχω τον Rubinstein σε κουτί της RCA στα δύο κονσέρτα για πιάνο του Brahms και είναι εξαιρετικός.
Οι δίσκοι είναι στο χωριό και δεν θυμάμαι αν είναι με τον Leinsdorf ή τον Ormandy.
 
Να επιστρέψουμε λίγο πίσω στον Sibelius και θάθελα να αναφερθώ στο κοντσέρτο για βιολί. Η πρώτη μου επαφη [μουσική] ήταν με την Kyung-Wha Chung που είναι και η πρώτη της εμφάνιση σε δίσκο, μετά το βραβείο στην Αμερική που μοιράστηκε με τον Zukerman. Περιέχει επίσης και το κοντσέρτο του Τσαικόφσκυ με τον Previn. Την Chung έτυχε μάλιστα να την δω στο Nottingham, περί το 1979 μάλλον, όταν έμενα εκεί. Πρέπει να διηύθνε ο Neville Dilkes την Northern Sinfonia. Κάπου θα έχω κάποιο πρόγραμμα από την συναυλία.
Επίσης ωραία είναι η εκτέλεσε με τον Όιστραχ (HMV ASD 2407) μαζί με άλλα μικρά έργα του συνθέτη. Μάλιστα ο δίσκος αυτός, από την συνεργασία ΕΜΙ/Melodiya, είναι ο δεύτερος κατά σειράν που κυκλοφόρησε η ΕΜΙ στην Βρετανία . Μου αρέσει επίσης και με τον Heifezt. Λ.Σ.
 
Top Bottom