Όπως τα είπε ο φίλος. Ταξίδι είναι. Κανείς δεν τα έμαθε σε μια μέρα. Το μικρόβιο αν πιάσεις θα αρχίσεις να ψάχνεις, να διαβάζεις και να πειραματίζεσαι. Όταν ηχογραφείται κάτι, μπορεί να εμπεριέχει συχνότητες από όλο το φάσμα. Κάτι που δεν μπορεί να καλύψει ένα ηχείο από μόνο του. Και επειδή οι χαμηλές συχνότητες είναι οι πιο δύσκολες, χρησιμοποιούμε μεγάλα ηχεία με πολύ δυνατούς ενισχυτές ώστε να μπορούν να τα κουνάνε με δύναμη και ακρίβεια. Και για να χωρίζουν τις συχνότητες που θα έχει το κάθε ένα χρησιμοποιούνται φίλτρα, high-pass και low-pass. Τα crossover είναι high-pass filter και οι καλοί ενισχυτές τα εφαρμόζουν χωριστά για όταν πχ έχεις μεγάλα ηχεία μπροστά που αντέχουν χαμηλότερες συχνότητες από τα surround και θέλεις να τις παίζουν. Άρα ορίζει πχ το HPF (high-pass filter) στα 80hz . Αυτό σημαίνει πως δεν δίνει στο ηχείο τις συχνότητες από 80hz και κάτω. Ένα LPF (low pass filter) εφαρμόζεται στο sub το οποίο είναι στις περισσότερες φορές στα 120hz, το οποίο δεν επιτρέπει στο sub να παίζει τις συχνότητες πάνω από τα 120hz. Στις ταινίες βασικά, το sub είναι έξτρα κανάλι ήχου (το .1 στο 5.1/7.1 κτλ) και όταν παράγουν την ταινία δίνουν έτσι και αλλιώς τις συχνότητες από 120hz και κάτω. Αντίστοιχα στα υπόλοιπα κανάλια δίνουν από 80hz και πάνω. Οτιδήποτε άλλο έχουμε ρυθμίσει στον ενισχυτή είναι απλά συμβιβασμός γιατί δεν μπορεί ο εξοπλισμός μας. Οι δικοί μου πχ οι δορυφόροι επειδή είναι μικρά ηχεία, δεν μπορούν και γι αυτό έβαλα το crossover στα 110, ώστε να μην προσπαθήσει ο ενισχυτής να τους δώσει κάτι που δεν μπορούν να παίξουν.