Ωραιος, Μιχαλη.
Καποια ανακατα απο εμενα:
1. Δοκιμασα, πολυ βιαστικα, αυτα τα "βασικα" χρωματα νερου Petite της Berling, που εχει το leroy.
Δεν εχω καταλαβει ακομα τον σκοπο υπαρξης τους (ισως για να τα ανακατευεις με αλλα χρωματα), παντως εμενα με βολευουν πολυ, γιατι υπαρχουν σε διαφορα χρωματα, σε μικρες (φτηνες) συσκευασιες, που ειναι ταμαμ για την χρηση που κανω. Ειναι ματ, οχι γυαλιστερα.
Σε προχειρες βαφες σε πλαστικο, μελαμινη και κοντρα πλακε, χωρις ΚΑΜΙΑ προετοιμασια, εδειξαν καλα χαρακτηριστικα. Ιδιαιτερα εντυπωσιαστηκα με το πολυ καλο απλωμα, αφου χρησιμοποιησα ενα ελεεινο πινελακι, που εκανε εντονες γραμμες, οι οποιες ομως εξαφανιστηκαν με το στεγνωμα. Εδω στη μελαμινη:
Απο κατω στο κοντρα πλακε και μια πιο κοντινη στην μελαμινη.
Με την ευκαιρια, απο πισω ειναι το ξυλο που ειχα βαψει με το gel βερνικι ξυλου του lidl. Ειχα καλες εντυπωσεις, γενικα, ωστοσο τωρα, μετα απο βδομαδες, πρεπει να πω οτι μου εχει κανει εντυπωση οτι ακομα δεν εχει στενωσει καλα. Πιθανον ποτε δεν θα "στεγνωσει" πιο πολυ, παντως, σε καποια σημεια, ειδικα εκει που εχει πιο παχιες σταγονες, κολλαει ελαφρα στο χερι ακομα.
2. Δοκιμασα εναν στοκο ξυλου του lidl (παλιο σχετικα, νομιζω τωρα βγαινει σε αλλη συσκευασια). Ειναι ασπρος και αρκετα λεπτος. Εκλεισα με αυτον μεγαλη τρυπα σε μελαμινη. Βεβαια σε δυο στρωσεις, αφου η πρωτη μπηκε αρκετα, οπως περιμενα. Ωστοσο, η δευτερη που ηρθε "προσωπο" και λιγο πιο πανω, εκατσε πολυ καλα, δεν μπηκε σχεδον καθολου και στο τελος με τριψιμο εγινε σχεδον τελεια, τοσο που να μην ξεχωριζει σχεδον απο την μελαμινη. Τον εβαψα και με το χρωμα της berling και εγινε μια χαρα.
3. Ισως το εχω ξαναγραψει, εχω εντυπωσιαστει με τα σπρει ψυχρου γαλβανισμου. Δεν εχω σημαντικη εμπειρια χρησης απο αλλα, αφου κυριως χρησιμοποιω ενα Minos (της Evochem), φτηνο απο τα leroy. Αριστερα η παλια συσκευασια, που χρησιμοποιουσα μεχρι τωρα, δεξια η νεα, που δεν εχω χρησιμοποιησει ακομα.
Εχει αριστη προσφυση, στεγνωνει πολυ γρηγορα και δεν φευγει με τιποτε. Ειχα ριξει, ετσι για πλακα, δυο γρηγορες ψεκασιες σε καγκελο βεραντας που ειχε αρχισει να σκουριαζει, ετσι χωρις τριψιμο, χωρις καν σκουπισμα(!), χωρις καν να καλυψω εντελως την σκουρια και το παλιο χρωμα.
Ε, μετα απο 2-3 χρονια, με βροχες κτλ, δεν λεει να φυγει με τιποτε, ενω εχει σταματησει και η σκουρια. Στο ενδιαμεσο, καθε τοσο το τριβω λιγο με το δαχτυλο, απο περιεργεια, αλλα δεν ακουει τιποτε.
Ομοιως, σε αλλα σημεια, στο εξοχικο που ειναι διπλα στη θαλασσα και σκουριαζει...και το πλαστικο, εχει κανει πολυ καλη δουλεια.
Αν αυτο ειναι τοσο καλο, φανταζομαι τα ακριβοτερα θα ειναι ακομη καλυτερα.
Ειτε σαν υποστρωμα, ειτε σαν τελικο εκει που δεν ενδιαφερει το χρωμα, το συνιστω ανεπιφυλακτα. Οποιος δεν τα εχει χρησιμοποιησει αυτα τα σπρει, ας τους δωσει μια ευκαιρια, εστω σαν γρηγορη (αλλα με αντοχη) λυση σε προβληματικα σιδερα/σημεια.