Λοιπόν, μιας και ο τίτλος του θέματος είναι το όνομα του κ. Wilson, αλλά και επειδή ο συντάκτης του εναρκτηρίου μηνύματος, ο Πέτρος ο Μακρής, ερωτά περί του αντικρίσματος της τιμής των δημιουργιών του κ. Wilson, ας επιχειρήσω μια ανακεφαλαίωση.
Με βάση όσα παραθέτει ο Πέτρος στο 1ο μήνυμα, ο κ. Wilson έχει στο ενεργητικό του 24ετή παρουσία στο χώρο του hi-fi, μέσα στην πορεία της οποίας έχει να επιδείξει –αν μή τι άλλο- μια πολύ επιτυχημένη οικονομική διαδρομή. Βεβαίως, αυτό δεν έγινε στην τύχη, καθώς οι δημιουργίες του δεν είναι διόλου κακές –απεναντίας μάλιστα. Ανεξαρτήτως του μυστικού της επιτυχίας του, γεγονός είναι ότι η ενασχόληση του κ. Wilson με το συγκεκριμένο αντικείμενο τον αντάμειψε πλουσιοπάροχα. Ίσως αυτό να οφείλεται στις υψηλής ποιότητας καμπίνες που κατασκευάζει, οι οποίες διαθέτουν κορυφαίο φινίρισμα, σε συνδυασμό με την υπέρ υψηλή κατηγορία τιμής, στην οποία ο ίδιος προσωπικά τοποθετεί τα προϊόντα του. Η συγκεκριμένη τακτική δεν είναι καινούργια, το αντίθετο μάλιστα, και εμπεριέχει υψηλό επιχειρηματικό κίνδυνο, αλλά εάν επιτύχει, τότε παρουσιάζει εντυπωσιακά οικονομικά –και άλλα- αποτελέσματα. Εδώ που τα λέμε, το να αγοράσει κανείς τα ηχεία που διαθέτει στο σαλόνι του και ο Wesley Snipes, είναι κάτι σημαντικό για κάποιους, πώς να το κάνουμε…
Αυτό που, εγώ προσωπικά, σαν Κώστας, εγείρω έναντι των δημιουργιών του κ. Wilson, (είδατε ρε; Δημιουργίες τις λέω, ούτε ο Yves Saint Laurent να ήταν…), αυτό λοιπόν που προσάπτω στον κ. Wilson είναι δύο πολύ βασικά πράγματα:
1. Το τιμολογιακό επίπεδο στο οποίο τοποθετεί τα προϊόντα του ο κ. Wilson βρίσκεται τόσο ψηλά, που παρέχει τεράστιο περιθώριο συνεισφοράς, οπότε στην ίδια τιμή, ή και σε ακόμα υψηλότερη αν θέλετε, τουλάχιστον τα ακριβά μοντέλα του θα έπρεπε να είναι ενεργά. Ε-ΝΕΡ-ΓΑ. Σε τόσο ηψηλή κατηγορία τιμής, οι απαιτήσεις του πελάτη πρέπει να είναι οι μέγιστες, και υπʼ αυτό το πρίσμα μιλάω. Όταν οι τιμή των ηχείων που καλείται να αγοράσει κάποιος είναι πενταψήφια ή εξαψήφια σε ευρώ, τότε αυτός ο κάποιος απαιτεί το καλύτερο. Και το καλύτερο είναι το ενεργό, και ποτέ το παθητικό ηχείο. Τελεία και παύλα.
2. Όλα αυτά τα χρόνια, επιτυγχάνοντας ο κ. Wilson αυτά τα εντυπωσιακά οικονομικά αποτελέσματα, δεν του πέρασε ποτέ, ΠΟΤΕ, από το νου, να καθίσει κάτω και να κατασκευάσει ένα μεγάφωνο, (εάν σφάλλω, παρακαλώ διορθώστε με). Δεν λέω να καθετοποιήσει ολόκληρη τη γκάμα του, μιλάω για έστω ΕΝΑ μεγάφωνο. Ένα τουίτερ ρε παιδί μου, που είναι και πιο εύκολη υπόθεση, σε σχέση με τους κώνους. Πάντοτε προτιμούσε να παίρνει ΕΤΟΙΜΑ τα μεγάφωνα ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, και να τα δίνει στην αγορά σε περισπούδαστο περιτύλιγμα, και έναντι αδροτάτου τιμήματος. Ίσως επειδή αυτό είναι το μόνο που ξέρει να κάνει καλά.
Αυτά περί της έρευνας και εξέλιξης που κάνει ο κ. Wilson, και επί της οποίας σχολιάζων, στενοχώρησα τον Παναγιώτη, και αυτό είναι το μόνο που με στενοχώρησε…
Τελικά τα Wilson αξίζουν τα λεφτά τους;
Ο καθένας ας απαντήσει στον καθρέπτη. Itʼ s a free country, (I think)…