Σήμερα ολοκλήρωσα τον οδηγό για πλανίσματα με το ρούτερ που αν και απλή κατασκευή μου έφαγε 3 απογεύματα. Είπα να φτιάξω κάτι σε μεγάλη έκδοση αν τυχόν προκύψει μεγάλη επιφάνεια για πλάνισμα και μήπως βολέψει γενικά για σανιδάκια.
Πρώτα έβαλα μια επιφάνεια κόντρα πλακέ οκουμέ 15χιλ (από Leroy) πάνω στο παγκοπρίονο. Εϊναι 75Χ140εκ, και στερεώνεται με 4 βίδες (μια σε κάθε γωνία) και με
βιδωτά παξιμάδια πάνω στον πάγκο ώστε να μπαινοβγαίνει πιο εύκολα. Την πέρασα και δύο χέρια πολυουρεθάνη για να μην γίνεται ζημιά με την θερμή σιλικόνη όταν θα στερεώνονται τα ξύλα προς πλάνισμα. Ευτυχώς η επιφάνεια ήταν αρκετά επίπεδη από μόνη της - δεν χρειάστηκαν σχεδόν καθόλου πηχάκια από κάτω για να ισιώσει. Επίσης είναι πολυ ελαφριά.
Για πλαινές ράγες έβαλα λωρίδες από κόντρα πλακέ 21χιλ με φιλμ, που είχα περίσσευμα από την κατασκευή του παγκοπρίονου. Η δύο ράγες/οδηγοί πιάνονται στην άκρη της επιφάνειας με 5 βίδες η καθε μία, και έφτιαξα επιπλέον λωρίδες (αυτές που φαίνονται στην μέση της επιφάνειας) ώστε ο οδηγός να ψηλώνει αν χρειαστεί στα 42 ή στα 63 χιλιοστα (με δύο ή τρεις λωρίδες, η μία πάνω στην άλλη).
Και τα υπόλοιπα κομμάτια του οδηγού:
1. Λεπτό ξυλαράκι (balsa) κολλημένο με διπλής όψης στο πλάι της βάσης του ρούτερ. Η εσωτερική γωνία της σιδερένας γωνίας κάνει ένα στρογγύλεμα, οπότε το ξυλαράκι βοηθάει στο να μην τερματίζει το ρούτερ στο πλάι για να μην "καβαλάει" την γωνία. Στο ξυλαράκι κόλλησα ένα κομμάτι διάφανο πλαστικό για να γλυστράει καλύτερα.
2.
Μπιτ για πλάνισμα διαμέτρου 25χιλ.
3. Σιδερένια γωνία 30x30 χιλ και πάχους 3χιλ. Όπως τις πουλάνε είναι αρκετά στραβές, οπότε πήρα δύο κομμάτια του μέτρου από έναν σιδερά της γειτονιάς ο οποίος μου τα ίσιωσε με σφυρί και αμόνι (είχα και τον χάρακά μου μαζί να ελέγχω).
4. Στοπ για να μην χτυπάει το ρούτερ την πλαινή ράγα (βιδωμένο πάνω στην σιδερένια γωνία).
5. Κόντρα πλακέ που συνδέει τις σιδερένιες γωνίες. Εδώ σηκώνει πατέντες με ρουλεμάν ή ροδάκια, αλλά προς το παρόν δεν δείχνει να χρειάζεται κάτι επιπλέον.
Πρόλαβα να κάνω μόνο μια δοκιμή με πολλά σανιδάκια στερεωμένα πλάι-πλάι και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό: τα σανιδάκια βγήκαν απολύτως επίπεδα και η διαφορές στο πάχος ήταν μέχρι 0,30χιλιοστά. Επίσης το πριονιδι ήταν μέτριο σε ποσότητα (δούλευε και η σκούπα πάνω στο ρούτερ). Στα μείον (μέχρι στιγμής) είναι ο χρόνος που απαιτείται για το στήσιμο και για τα περάσματα με το ρούτερ, καθώς και ο χώρος για την αποθήκευση όλων των συμπράγαλων.